در مورد حضور نظامی آمریکا در عراق تحلیل های زیادی گفته شده که بسیاری از آن ها را احتمالاً شنیده اید. شکستن تسلط نسبی اوپک بر بازار نفت، پایان دادن به مسأله صلح اعراب و اسرائیل، تحرک بخشیدن به اقتصاد آمریکا با حضور در بازسازی عراق، مبارزه با تروریسم و بنیادگرایی اسلامی و .... تحلیل دیگری را می خواهم به این مجموعه اضافه کنم که شاید نشنیده باشید.
چندین سال پیش دانشمندان اعلام کردند که در 50 سال آینده، آب شیرین مهم ترین منبع طبیعی خواهد بود و همان نقشی را در اقتصاد و توسعه خواهد داشت که امروز، نفت دارد. به عبارتی انگار انسان به زندگی دوره های گذشته اش باز می گردد که تمدن در جایی توسعه می یافت که آب وجود داشت ولی این بار با شکلی متفاوت از اقتصاد وابسته به کشاورزی. این که چطور به این نتیجه رسیده اند را نمی دانم ولی با توجه به مسأله آلودگی محیط زیست و تحقیقات فراوانی که برای یافتن سوخت جایگزین نفت و مشتقاتش می شود، مهم شدن آب به نظرم منطقی می رسد.
عراق با داشتن دو رودخانه دجله و فرات منبع غنی آب شیرین در خاورمیانه محسوب می شود. از قدیم هم به همین دلیل، بین النهرین یکی از مهم ترین پایگاه های تمدن بشری بوده است. اگر آب جایگزین نفت می شود، تسلط بر منابع آب هم همان قدر مهم می شود که تسلط بر منابع نفت، امروز مهم است.
رودخانهُ فرات از کوه های ترکیه سرچشمه می گیرد و وارد سوریه می شود و در سوریه تغییر مسیر داده و با عبور از عراق به خلیج فارس می ریزد. شنیده ام آمریکا برنامه ای دارد برای تغییر بستر رودخانهُ فرات که به جای تغییر مسیر در سوریه به سمت خلیج فارس، به دریای مدیترانه بریزد. به این ترتیب زمین های بیشتری از این منبع سرشار بهره مند می شوند. اگر به نقشهُ خاورمیانه نگاه کنید، دهانهُ این رودخانهُ جدید کاملاً بطور اتفاقی! در اسرائیل می افتد.