(شکل در فایل اصلی قرار دارد.)
نخستین بار یونانی ها بودند که این خلیج را پرسیکوس وسینوس که همان خلیج فارس است نامیده اند. البته جستجو در سفر نامه ها با کتاب های تاریخی بر حجم سندهای خدشه ناپذیری که خلیج فارس را خلیج فارس گفته اند می افزاید. خلیج فارس نامی است بجای مانده از کهن ترین منابع زیرا سده های پیش از میلاد سر برآورده است و با پارس وفارس نام سرزمین ملت ایران گره خورده است.
خلیج فارس یک دریای حاشیه ای است که بطور کامل روی فلات قاره قرار دارد و سراشیبی آن هم در خلیج عمان است. این خلیج 200 تا 300 کیلومتر پهنا وسطحی در حدود 226000 کیلومتر مربع را زیر پوشش دارد. عمق میانگین آن حدود 35 متر و عمیق ترین نقطه ی آن در کرانه ایرانی تنگه ی هرمز است که عمقی تا 165 متر دارد، ولی میانگین آن در کناره ها محور 74 تا 92 متر است .
از نظر ریخت شناسی خلیج فارس نا متقارن وشیب ساحلی جنوبی آن ( عربی ) آرام تر از ساحل شمالی ( ایرانی ) است.
این دریا از رسوبات سخت وبلند با اشکال خطی شاخته شده است و با واسطه یک دشت ساحلی باریک با دریا در ارتباط است، منطفه کم شیب کرانه جنوبی و دریای کم ژرفای آن با تاقدیس هایی با یالهای کم شیب با روند شمالی به جنوبی تا شمال شرقی به جنوب غربی اغلب میدان های نفتی بزرگی را می سازند.
از نظر آب و هوایی خلیج فارس شرایط خشک و نیمه استوایی دارد به طوری که در تابستان دما تا 50 درجه سانتی گراد می رسد. و میزان تبخیر بیش از آب های وارده است.
خلیج فارس به عنوان یکی از زیستگاهای مرجان های دریایی است. اما طی چند سال اخیر به دلیل صید بی رویه توسط غواصان و افراد سودجو و فروش آنها مورد تهدید جدی واقع شده است.
خلیج فارس محل حمل و نقل جهانی نفت محسوب می شود و این امر باعث شده طی سالهای گذشته لکه های نفتی بسیاری از این نفت کش ها در آبهای خلیج فارس جای بماند ودر نهایت تاثیرات نامطلوبی بر محیط زیست منطقه وارد شود.