تعریف و شناسایی شغل:
روزنامه نگاری شغلی دسته جمعی است. محل کار هر روزنامه نگار در یک بخش معین و مخصوص می باشد روزنامه نگاران مثل اعضای یک گروه، باید با یکدیگر تعاون و تفاهم و هماهنگی کامل داشته باشند.
نمونه وظایف و مسئولیت های شغل:
روزنامه نگار از آگاه ترین افراد جامعه. باید به حساسیت شغل خود توجه داشته باشد و به عنوان چشم و گوش و زبان جامعه بیش از همه احساس تعهد و مسئولیت اجتماعی بکند. روزنامه نگار پاسدار استقلال و آزادی جامعه است و این مهم ترین وظیفه و نقش روزنامه نگار است و بدون این ویژگی قادر به ابقا و تداوم مسئولیت خویش نخواهد بود.
خصوصیات جسمی و توانائی های ذهنی لازم:
برای احراز این شغل آمادگی قبلی، تربیت شغلی و قبول مسئولیت اجتماعی ضرورت دارد. داشتن ذوق و استعداد نویسندگی و گویندگی برای موفقیت در این شغل ضروری است. کسانی در این شغل موفق خواهند بود که در ساده و روان نوشتن، ساختن کلمات و جملات، تهیه و تنظیم مطالب خبری، نکته سنج بودن و مهارت در کسب اخبار، تهیه گزارش و عکس و اسلاید دشواری ندارند و از مهارت خاصی برخوردار باشند.
مدارک تحصیلی و دوره های آموزشی ضروری:
یک روزنامه نگار لازم است که مدرک لیسانس را از یکی از دانشکده های علوم ارتباطات در رشته های روزنامه نگاری و روابط عمومی اخذ کرده باشد. علاوه بر مدرک لیسانس این شغل یک کار فنی است و احتیاج به تخصص و گذراندن دوره هایی دارد. به طور کلی یک کار ذوقی و فکری و ذهنی است. بنابراین نیاز به استعداد هنری نیز دارد. داوطلب این شغل باید در کنکور سراسری این رشته شرکت کند و پس از موفقیت، در یکی از دانشکده های علوم ارتباطات به مدت 4 سال تحصیل کند.
مدت آموزش، محل آن و هزینه های احتمالی:
دسته اول کسانی که در یکی از دانشکده های علوم ارتباطات تحصیل کرده اند و وارد این شغل شده اند. این عده آموزش دیده اند و دوره های تخصصی را گذرانده اند و بعد وارد محیط کار شده اند. هزینه آنها مانند سایر دانشجویان است. دسته دوم روزنامه نگاران قدیمی هستند که کار را به طور تجربی آموخته اند، البته تعدادی از این عده در حین کار روزنامه نگاری آموزش لازم را دیده اند و تجربه و مهارت کافی را کسب کرده اند.
شرایط محیط کار، محل احتمالی استخدام و وسایل کار:
محیط احتمالی یک روزنامه نگار کل جامعه است که شامل مردم کوچه و بازار، ادارات، ارگان های دولتی، مراکز نظامی، شهرها و روستاها می باشد. اما روزنامه نگاران در محل های مخصوصی که برای روزنامه در نظر گرفته شده جمع می شوند و به تدوین کارشان می پردازند. کسی که می خواهد روزنامه نگار شود به قسمت پرسنلی (گزینش) مراجعه می کند. پس از تشخیص توانایی ها و استعداد لازم برای احراز شغل، در صورت نیاز، به مدت 3 ماه تا یک سال به صورت آزمایشی مشغول به کار می شود و اگر کارش مورد توجه باشد استخدام می شود.
حقوق و مزایا و شرایط ارتقای شغل:
حقوق و مزایا بستگی به توانایی فرد روزنامه نگار دارد. ولی پایه استخدامی با مدرک لیسانس در بدو استخدام تابع قوانین اداره امور استخدامی کشور است. با توجه به قدرت قلم و کارآیی، فرد ممکن است حقوق بیشتری دریافت کند. کسانی نیز هستند که به طور قراردادی کار می کنند و در ازای تعداد ساعات یا روزهایی که کار می کنند پول می گیرند. کسانی نیز هستند که مطالب خود را به روزنامه می فروشند. ارتقای این شغل تابع قوانین استخدام کشوری است.
روابط انسانی حاکم بر محیط کار:
محیط کار یک محیط فرهنگی است. در یک محیط فرهنگی روابط انسانی در حد بالایی حاکم است. روزنامه نگاران باید با یکدیگر تعاون و هماهنگی کامل داشته باشند تا پیش رفت در کار حاصل شود.
آینده نگری درباره شغل:
از آن جایی که کار روزنامه نگاران یک کار ظریف و حساس است، و نظام های ارتباطی و تبلیغاتی دائماً در حال تغییر و تحول هستند، لذا روزنامه نگار موفق کسی است که با آخرین تحولات در شیوه های تبلیغاتی آشنا باشد. لازمه این آشنایی گذراندن دوره های تکمیلی است. این رشته هم اکنون در دانشکده های علوم ارتباطات تدریس می شود.
محل کسب اطلاعات بیشتر درباره شغل:
بهترین محل کسب اطلاعات بیشتر در درجه اول دانشکده های علوم ارتباطات می باشد که یک سری اطلاعات نظری می دهند و اطلاعات عملی و تجربی را می توان از محیط کار روزنامه نگاران به دست آورد.