شبکه های کامپیوتری
تعریف شبکه : در کل به اتصال تعدادی کامپیوتر به یکدیگر به منظور استفاده از منابع همدیگر شبکه گفته می شود به عبارت دیگر به هر وسیله که ما بتوانیم چند کامپیوتر را به یکدیگر متصل نماییم در حقیقت یک شبکه ایجاد کرده ایم .
اما هدف از ایجاد شبکه چیست ؟
به طور کلی اهدافی مثل زیر در ایجاد یک شبکه کامپیوتری دنبال می شود :
۱) استفاده مشترک از منابع
۲) استفاده از منابع راه دور
۳) افزایش امنیت و انعطاف پذیری
۴) مکانیزه کردن یا اتوماسیون کردن مجموعه ها
۵) استفاده بهینه از وقت و امکانات و صرفه جویی در هزینه ها
به نظر می رسد که همین موارد دلایل خوبی برای به راه انداختن یک شبکه می باشد . ضمن اینکه موارد متعدد دیگری نیز می باشد
اما در مطالب فوق یک کلمه به نام منابع را بکار بردیم آیا می دانید منابع چه هستند ؟
منظور از منابع در کامپیوترها امکانات آنها مثل پردازنده مرکزی < CPU > ، هارد دیسک ، پرینتر که جزء منابع سخت افزاری هستند و بانک های اطلاعاتی ، فایلهای صوتی و تصویری به عنوان منابع نرم افزاری می باشد .
در بحث شبکه های کامپیوتری دسته بندی های مختلفی وجود دارد که به مرور آنها را بررسی خواهیم کرد اما در ابتدای بحث یکی از این دسته بندیها را معرفی خواهیم کرد :
۱) شبکه LAN : به شبکه های کوچک و محلی گفته می شوند . مثلاً اگر در خانه اتان یک شبکه راه اندازی کنید در واقع یک شبکه LAN ایجاد نموده اید .
۲) شبکه WAN : این شبکه در سطح بسیار بزرگی مطرح می شود و حتی می توان گفت در سطح جهانی همانند شبکه اینترنت ( خدا پدرش را بیامرزد ) . در این شبکه برای ایجاد ارتباط از تجهیزات مخابراتی پیش رفته استفاده می شود .
۳) شبکه MAN : در اصطلاح به شبکه هایی ما بین شبکه های LAN و WAN گفته می شود و یک راه تشخیص آن ، این است که از تجهیزات مخابراتی آنچنانی استفاده نمی شود مثلا اگر شرکتی در یک شهر دارای چند شعبه باشد و بخواهید آن شعبات را به یکدیگر متصل کند اینچنین شبکه ای ایجاد می کند .
سیستم های شبیه به شبکه
گاهی اوقات می توان کامپیوترها را به شکلی بکار برد که دقیقا با یک شبکه سر و کار نداریم اما می توان آنها را شبکه نیز به حساب آورد . به همین دلیل نام آنها را سیستم های شبیه شبکه می نامیم و در زیر آنها را توضیح می دهیم . اما قبل از آن باید با مفهوم کامپیوتر Standelone آشنا شوید . به طور کلی به کامپیوتر های که قادر باشیم پشت آنها قرار گیریم و با آنها کار انجام دهیم خواه به شبکه متصل نباشد یا امکان آن را نداشته باشد یک کامپیوتر Standelone گوییم .
اما سیستم های شبیه شبکه ، بطور کلی سه مورد می باشند :
۱) کامپیوترهای MainFrame : این کامپیوترها دارای چندین پردازنده و حافظه های بزرگ می باشند و ترمینالها که فقط دارای مانیتور و صفحه کلید می باشند به آن متصل می شوند و از آن استفاده می کنند. پس به نوعی می توان آنها را نوعی شبکه نامید اما نه بطور کامل .
۲) Distributed System ( سیستم های توزیع شده ) : این سیستم های شامل جندین کامپیوتر جداگانه می باشند که بر روی همه آنها یک سیستم عامل مخصوص مانند ماخ ( Mach ) نصب می شود و این سیستم عامل است که کلیه پردازشها را مدیریت می کنند و تصمیم می گیرد که مثلا این برنامه روی کدام سیستم ها انجام شود و یا مثلا این داده روی کدام سیستم ها ذخیره شود و در این موارد کاربر نمی تواند هیچ کاری انجام دهد . این کامپیوتر ها بیشتر برای انجام پردازشهای بسیار سنگین و بصورت موازی بکار می روند
۳) کامپیوترهایی که به یکدیگر Link می شوند : یکی از راههایی که می توان کامپیوترها را به یکدیگر متصل کرد از طریق پورت های پشت آنها می باشد . اگر دو کامپیوتر را بتوان از طریق پورت های پشت آنها به یکدیگر متصل کرد در اصطلاح آنها را لینک کرده ایم . در سیستم عامل ویندوز نیز می توانید دو کامپیوتر را بدین روش به یکدیگر متصل کنید . برای اینکار در موقع نصب ویندوز باید نرم افزار آن را نصب کنید تا بتوانید دو کامپیوتر را در قالب Host و Geast استفاده نمایید
شبکه ها را می توان به دو گروه زیر تقسیم نمود :
*) شبکه های نقطه به نقطه ( Peer To Peer ) که نام دیگر آنها Work Group می باشد .
**) شبکه های Server based که به آنها Clinet / Server نیز می گویند .
دسته دیگری از شبکه ها
شبکه های Peer-to-Peer به شبکه هایی گفته می شود که در آن تعدادی کامپیوتر به کمک یک کابل یا چیزی شبیه به آن به یکدیگر متصل می شوند . در این نوع شبکه خبری از کاپیوتر سرویس دهنده به صورت جداگانه نیست و تمام کامپیوترها هم به صورت کلاینت و هم بصورت سرور عمل می کنند و انجام اموری مثل مدیریت فایلها ، دادن مجوزهای دسترسی ( البته نه بصورت درست و حسابی ) به عهده کاربر همان کامپیوتر است . اما در شبکه های کلاینت/ سروری یک کامپیوتر بنام سرور وجود دارد که تمام امور مدیریتی و دادن مجوزهای دسترسی و موارد دیگر از این دست را به عهده دارد و معمولا تمام افراد پشت آن قرار نمی گیرند و اجازه کار با آن را ندارند بلکه فقط شخص مدیر شبکه ( Administrator ) با آن کار می کند . اما اجازه بدهید تا یک مقایسه مابین این دو شبکه داشته باشیم :
۱) اندازه ،تعداد و مکان : اگر در حدود ۱۵ کامپیوتر ( البته صحیحتر آن ۱۰ عدد می باشد ) داشته باشیم بهتر است از شبکه نقطه به نقطه استفاده شود و اگر تعداد از آن بیشتر شده بهتر است بدلیل افت شدید کارآیی شبکه از شبکه کلاینت/ سروری استفاده شود . اگر از نظر مکانی کامپیوترها در فاصل دور نسبت به یکدیگر باشند بهتر است از شبکه های کلاینت/ سروری استفاده شود . اگر بخواهیم یک محیط کوچک که به ندرت گسترش و توسعه می یابد را شبکه بندی کنیم بهتر اس از شبکه نقطه به نقطه استفاده کنیم .
۲) منابع مشترک شده ( Share ) : در شبکه های نقطه به نقطه منابع مشترک شده بر روی تمام کامپیوترها گسترده شده اند و هر شخصی منابع مورد نظر خود را به اشتراک می گذارد یا از اشتراک خارج می کند . اما در شبکه های بر اساس کلاینت/ سرور تمام منابع مسترک شده بر روی یک کامپیوتر قرار دارد و به کمک همان کامپیوتر به اشتراک گذاشته می شود . یا از اشتراک خارج می شود .