اشاره:
نهادهای تخصصی زیرمجموعه سازمان ملل متحد با هدف کمک به بهود استانداردهای زندگی در سراسر جهان در بخش‌های ویژه‌ای فعالیت دارند. این گونه نهادهای تخصصی از طریق تأمین منابع مالی و تجهیزات، مطالعات علمی – کاربردی و... کمک‌های تخصصی در زمینه‌های ویژه فعایلت خود را به کشورهای عضو سازمان ملل ارایه می‌کنند.
از سوی دیگر، آنها از طریق انجام مطالعات کارشناسی، تهدیدهایی که در زمینه‌های خاص برای بشریت و زندگی انسانها در پیش رو است را ارزیابی و راه‌حل‌هایی را برای پیشگیری و یا مبارزه با این گونه تهدیدها ارایه می‌کنند و از طریق جلب و جذب حمایت مادی و معنوی در سطح بین‌المللی برنامه‌های کاری برای رویارویی با مشکلات و تنگناهای موجود و احتمالی طراحی و با کمک دولت‌ها اجرا می‌کنند.
سازمان خوارو بار و کشاورزی (فائو ) :
فائو از مؤسسات تخصصی سازمان ملل متحد است و دارای وظایف زیر است :
1- به طور مداوم وضع خوارو بار و کشاورزی جهان را زیر نظر دارد و دولتهای عضو را از آمار و اطلاعات مربوط به مواد غذائی ، کشاورزی ، پیش بینی تولید و.. مطلع است .
2- اقدامات ملی و بین المللی برای افزایش تولید ، توزیع ، و ذخیره سازی محصولات کشاورزی به عمل می آورد .
3- توسعه اعتبارات کشاورزی را توصیه می کند .
4- برای کشف ایجاد زمینهای کشاورزی جدید ، بالا بردن محصول ، بالا بردن سطح زندگی روستاییان به اعضا وام می دهد
فائو اولین آژانس تخصصی سازمان ملل متحد است که بعد از جنگ جهانی دوم در اکتبر 1945 در ایالت «کبک» کانادا تأسیس شد.
هدف این سازمان از بین بردن سوءتغذیه و گرسنگی است و به عنوان یک سازمان هماهنگ‌کننده برنامه‌های توسعه در بعد کلی کشاورزی و مواد غذایی و همچنین جنگل‌داری و شیلات فعالیت می‌کند، فائو به کشورهای در حال توسعه برای گسترش تسهیلات آموزش و پرورش و ایجاد مؤسسه‌های مناسب کمک می‌کند.
سازمان فائو 176 عضو (شامل اتحادیه اروپا به عنوان یک سازمان
عضو) دارد.
کنفرانس
مجمع عمومی که هر دو سال یک بار نشست دارد و سیاست سازمان را تنظیم و برنامه و بودجه دوساله آن را تعیین و اعضای جدید را انتخاب می‌کند.
هیأت حاکمه مدیرکل دبیرخانه و رییس مستقل شورا را برمی‌گزیند. فائو هر یک سال در میان همایش‌هایی در هر یک از پنج مناطق خود برگزار می‌کند.
شورا
شورای فائو متشکل از نمایندگان 49 کشور عضو است که از سوی کنفرانس برای دوره‌های سه‌ساله متناوب انتخاب می‌شوند. شورا هیأت حاکمه داخلی فائو بین جلسات کنفرانس است. مهمترین کمیته‌های دایمی شورا، کمیته‌های مالی و برنامه، مشکلات کالا، شیلات، کشاورزی و کمیته جنگل‌داری است.
دبیرخانه
مجموع کارکنان مقر اصلی در رم (پایتخت ایتالیا) در آوریل 1998، دو هزار و 322 نفر بود که شامل 63 نفر کارشناسان همراه می‌شد. در حالی که کارکنان دفاتر میدان، منطقه‌ای و کشوری یک هزار و 886 نفر (شامل 117 کارشناس همراه) بودند.
کار توسط دپارتمان‌هایی شامل اداری و مالی، امور عمومی و اطلاعات، سیاست اقتصادی و اجتماعی، کشاورزی، جنگل‌داری، شیلات، توسعه پایدار و همکاری فنی نظارت می‌شود. مدیرکل «یاکوس دیوف» از سنگال است.
دفاتر منطقه‌ای فائو در آفریقا، آسیا و اقیانوسیه، اروپا، آمریکای لاتین و کارائیب و نیز خاور نزدیک می‌باشد.
بخش‌های مشترک و دفاتر رابط در اتیوپی، سوئیس، اردن، اتریش، بلژیک (اتحادیه اروپا)، ژاپن، واشنگتن دی.سی (آمریکای شمالی) و سازمان ملل متحد دارد.
فعالیت‌ها
هدف فائو ارتقای سطوح تغذیه و استانداردهای زندگی با بهبود تولید و توزیع غذا و دیگر کالاهای به‌دست آمده از مزارع، شیلات و جنگل‌ها است. فائو اطلاعات فنی، توصیه و کمک را با انتشار اطلاعات تأمین می‌کند. به عنوان یک سازمان بی‌طرف برای مذاکره درباره موضوع‌های غذا و کشاورزی عمل می‌کند و به دولت‌ها در خصوص سیاست و برنامه‌ریزی و توسعه ظرفیت تولید مواد غذایی توصیه می‌کند.
کنفرانس فائو در نوامبر 1997 زمینه‌های فعالیت ذیل را به عنوان اولویت‌های فائو برای سال‌های 99-1998 تعیین کرد: برنامه ویژه امنیت غذایی، آفات و بیماری‌های فرامرزی گیاه و حیوان، حفاظت از جنگل، ارتقای مجموعه قوانین برنامه تغذیه، استاندارد های تغذیه، تقویت برنامه همکاری فنی (که 15 درصد هزینه برنامه میدانی فائو را تأمین می‌کند) و اجرای یک برنامه علیه تریپانوزومیاز آفریقایی، به دنبال یک شیوع جدی.
کنفرانس توصیه‌هایی در خصوص نظارت و معرفی معیارهای گواهی صادرات برای استاندارد کردن مقررات و قرنطینه گیاه، اتخاذ و کنوانسیون بین‌المللی حفاظت گیاه را تقویت کرد.
کنفرانس همچنین اولین برنامه تلویزیونی جمع‌آوری منابع مالی فائو به عنوان «غذای تلویزیونی» (Telefood) که تا حدود 500 میلیون بیننده در 70 کشور را پوشش می‌داد در اکتبر 1997 آغاز کرد.
قرار بود این اقدام هر سال برای افزایش آگاهی عمومی در خصوص مشکلات گرسنگی و سوءتغذیه اتفاق بیفتد. در طول سال 1998، کمک‌های عمومی به تله‌فود، 225 طرح اساسی در 81 کشور با هزینه 8/1 میلیون دلار را تأمین مالی کرد.
طرح‌ها، ابزار، بذر و دیگر مواد مورد نیاز برای مزارع کوچک را تأمین کرد و به طور خاص در جهت کمک به زنان هدفمند بود.
فائو در نوامبر 1996 میزبان اجلاس جهانی غذا بود که در شهر رم برگزار شد و در آن رؤسای کشورها و نمایندگان ارشد دولتی 186 کشور جهان حضور داشتند.
شرکت‌کنندگان بیانیه رم در خصوص امنیت غذایی جهان و برنامه عمل اجلاس جهانی غذا را با هدف کاهش تعداد افراد مبتلا به سوءتغذیه که در آن زمان 828 میلیون نفر در سراسر دنیا تا سال 2015 میلادی تخمین زده شدند، تصویب کردند.
مجموع هزینه برنامه میدانی فائو برای سال 1997، 260 میلیون دلار آمریکا بود که در مقایسه با سال 1996 (255 میلیون دلار بود) افزایش یافت. حدود 33 درصد طرح‌های میدانی در آفریقا، 22 درصد در آسیا و اقیانوسیه، 12 درصد در خاور نزدیک، 10 درصد در آمریکای لاتین و کارائیب، 4 درصد در اروپا و 19 درصد بین‌منطقه‌ای یا جهانی بودند.
کشاورزی
مهمترین بخش فعالیت فائو در تولید محصول است که حدود 24 درصد هزینه برنامه عمل میدانی فائو در سال را دربرمی‌گیرد. فائو به کشورهای در حال توسعه برای افزایش تولیدات کشاورزی با روش‌هایی از جمله بذرهای اصلاح شده و استفاده از کود، حفاظت خاک و جنگل‌زایی، فن‌های بهتر مدیریت منابع آب، ارتقای تسهیلات انبار و بهبود فرآوری و بازار مالی، کمک می‌کند.
فائو تأکید ویژه‌ای بر کشت محصولات غذایی سنتی تا حدودی منسوخ شده مانند «کاساوا» (Cassava) ، سیب‌زمینی شیرین و نیز وضعیت مزارع دارد. در سال 1994 فائو یک برنامه ویژه برای امنیت غذایی آغاز کرد که برای کمک به کشورهای کم‌درآمد مواجه با کمبود غذایی طراحی شده بود. هدف این برنامه، تسریع در افزایش تولید مواد غذایی و بهره‌وری بود و می‌بایست ابتدا از طریق به‌کارگیری گسترده فناوری‌های پیشرفته تولید توسط کشاورزان با تأکید بر مناطق دارای توان بالقوه بالا به اجرا درآمد.
در ماه مارس 1998، 83 کشور به عنوان کشورهای کم‌درآمد مواجه با کمبود مواد غذایی طبقه‌بندی شدند که از میان آنها 42 کشور در آفریقا قرار داشتند. در طول سال 1998 برنامه ویژه در طرح‌هایی در 36 کشور اجرا شد، در حالی که تدارکات اجرای طرح‌هایی در 33 کشور دیگر دیده شد.
کنفرانس فائو در سال 1985 قانون بین‌المللی نظارت بر توزیع و استفاده از ضدآفات را تصویب کرد و در سال 1989 کنفرانس یک ماده اضافی در خصوص «آگاهی از رضایت قبلی» را تصویب نمود که در آن حمل بین‌المللی ضدآفات تازه تحریم شده یا محدود شده، نباید بدون موافقت کشورهای واردکننده صورت گیرد.
بر اساس این ماده، فائو هدف دارد دولت‌ها را درباره خطرات مواد شیمیایی سمی آگاه و به آنها اصرار کند تا اقدام‌های مناسبی برای کاهش تجارت مواد شیمیایی کشاورزی با مسمومیت بالا اتخاذ کنند، در حالی که صنعت ضدآفات را نیز از اقدام‌های کنترلی مطلع می‌کند.