سیاره بهرام (مریخ) دو قمر طبیعی بسیار کوچک دارد، فوبوس و دیموس، و استدلال می‌شوند که سیارک‌های اسیر شده هستند.
از سطح مریخ، حرکت فوبوس و دیموس خیلی متفاوت‌تر از ماه زمین ظاهر می‌شوند. فوبوس چابک از غرب طلوع می‌کند، در شرق غروب می‌کند، و دوباره فقط پس از ۱۱ ساعت طلوع می‌کند، در صورتی که دیموس، مطابق انتظار از شرق طلوع می‌کند اما خیلی آهسته. با وجود مدار ۳۰ ساعته‌اش، ۲٫۷ روز زمان می‌برد تا در غرب غروب کند همچنانکه دیموس با سرعت کمتر از چرخش بهرام به آهستگی پایین می‌رود، و در نتیجه طول می‌کشد تا دوباره طلوع کند.
همانطور که از بهرام دیده می‌شود، فوبوس قطر زاویه‌ای بین ۸ دقیقه (هنگام طلوع) و ۱۲ دقیقه (در بالای سر) دارد، در صورتیکه دیموس ۲ دقیقه قطر زاویه‌ای دارد. قطر زاویه‌ای خورشید، با در نظر گرفتن اختلاف شدت فروزندگی، حدود ۲۱ دقیقه‌است.
هر دوی قمر‌ها کشندی قفل شده هستند. همواره چهره یکسانی به سمت بهرام ارائه می‌دهند. از آنجایی که فوبوس بهرام را سریع‌تر از چرخش سیاره خودش دور می‌زند، نیروهای کشندی کمتر هستند اما به طور پیوسته و یکنواخت شعاع مداری‌اش کاهش می‌یابد. به عبارت دیگر در آینده، وقتی که فوبوس به اندازه کافی به بهرام نزدیک می‌شود (نگاه کنید به حد روش)، فوبوس توسط این نیروهای کشندی خرد خواهد شد. چندین حفره به ردیف شده روی سطح بهرام وجود دارد که، به ذهن خطور می‌کند ممکن است قمر‌های کوچک دیگری باشند که به سرنوشت در انتظار فوبوس تن داده‌اند.
دیموس، از طرف دیگر، به اندازه کافی دور هست که در عوض مدارش به آهستگی باز شده‌است، همچنانکه در مورد قمر زمین اتفاق افتاده‌است.
هر دو قمر در سال ۱۸۷۷م. توسط آساف هال کشف شده بودند، و بعدا شخصیت‌های فوبوس (دهشت/ترس) و دیموس (ترور/بیم) نامیده شدند که، در اسطوره شناسی یونان، به همراه پدرش آرس، خدای جنگ، به نبرد رفتند. آرس در نزد رومی‌ها مشهور به مارس بود.
(جداول در فایل اصلی موجود است)
سیاره مریخ
مقدمه
مریخ ، سیاره سرخ فام منظومه شمسی ، نصف زمین قطر دارد و مساحت سطح آن برابر با مساحت خشکیهای روی زمین است. درست مانند زمین ، یخهای قطبی ، دره‌های عمیق ، کوه ، غبار ، طوفان و فصل دارد. در دشتهای آن مانند ماه ، گودالهای برخوردی حاصل برخورد سنگهای آسمانی دیده می‌شود. با وجود اندازه کوچکش ، بلندترین کوه و بزرگترین دره منظومه شمسی در این سیاره پیدا
شده است