تحقیق مقاله کودک آزاری و راهکارهای آن

کودک آزاری عاطفی شایع ترین کودک آزاری در ایران

۲۷۵ میلیون کودک سالانه در جهان تحت آزارند

275 میلیون کودک در جهان آزار می شوند» این گفته فرید براتی روانشناس است.او صبح دیروز در اولین کارگاه آموزشی کودک آزاری و راهکارهای پیشگیری از آن در انجمن دفاع از قربانیان خشونت براساس آخرین اعلام یونیسف 275 میلیون کودک در جهان را تحت آزار اعلام می کند.

به گفته این استاد دانشگاه سالانه در انگلستان 80 هزار کودک به خاطر آزار مورد ارزیابی و سنجش کارشناسان قرار می گیرند اما با این همه موارد کودک آزاری در فرهنگ های مختلف متفاوت و نیازمند بررسی های بسیار دقیق است.

او هر عمل سلبی و یا ایجابی که از سوی افراد جامعه، نهادها سربزند و به آسیب جسمی، روانی، عاطفی از کودک منجر شود و کودک را از حقوق خود محروم کند کودک آزاری می داند.

او می گوید: «متاسفانه در کشور ما آمار دقیقی از کودک آزاری وجود ندارد اما براساس تحقیقی کتابخانه ای که در یک سال از 83 تا 84 انجام شده 616 مورد کودک آزاری ثبت شده است که براساس آن 433 مورد دختر و 113 مورد پسر بوده اند.» او فوری درباره این آمارها ادامه می دهد: « در همین مدت کوتاه 88 کودک که 59 نفر آن ها دختر بوده اند به قتل رسیدند. 138 کودک نیز ربوده شدند که از این تعداد هم 93 نفر دختر بوده اند.» طبق این پژوهش همچنین 220 مورد آزار جنسی، که 88 مورد آن ها دختر و 48 نفر دیگر پسر بوده اند ثبت شده است. آزار های جنسی که منجر به قتل شده اند طبق این پژوهش 54 مورد بوده و آزار جنسی ثبت شده نیز 96 مورد گزارش شده است.

او کودک آزاری عاطفی را شایع ترین نوع کودک آزاری در ایران می داند که شامل سوءرفتار عاطفی دایمی است و به رشد هیجانی و عاطفی کودک صدمه می زند، آزارهای کلامی، طرد کردن، تحقیر، عدم تماس بدنی گرم و بغل کردن کودک، انتقاد کردن مداوم و مقایسه کودک با دیگر کودکان همسالش، بی توجهی به کودک، سرکوفت زدن و مسخره کردن از جمله این آزارهاست.

او انواع کودک آزاری را جسمی، عاطفی، جنسی و غفلت و رها شدگی کودک می داند.به عقیده او ضربه زدن، تکان های شدید، پرت کردن، مسموم کردن، سوزاندن، غرق کردن، خفه کردن و هرگونه رفتار دیگری که موجب صدمه به کودک یا بیمار کردن او می شود از موارد آزار جسمی کودک قلمداد می شود.

او همچنین مجبور کردن و یا راضی کردن کودک یا نوجوان را به انجام اعمال جنسی خواه کودک از آنچه انجام می دهد آگاه یا ناآگاه باشد از جمله انواع کودک آزاری جنسی می داند.

نشانه های آزار جنسی کودک عبارتند از سرخی، التهاب یا خونریزی از ناحیه آلت تناسلی یا مقعد، احساس درد هنگام ادرار، بیان رفتارهای جنسی که مناسب کودک یا سن او نیست.نشانه های غفلت و رهاشدگی کودکان نیز از دیگر مواردی بود که این استاد دانشگاه به آن ها اشاره می کند: «بیماری دایم و همیشگی، بو دادن بدن و لباس کودک، نحیف و لاغر بودن، تاول و جوش در نقاط مختلف بدن، لباس نامناسب، خستگی و کوفتگی و بی تفاوتی نشان دادن به درخواست بزرگ ترها است.»

به عقیده او اغلب کودکانی که در کودکی مورد آزارجنسی قرار می گیرند در بزرگسالی سایر کودکان را آزار می دهند.

کودک آزاری

در ایران تا گذشته‌ای نه چندان دور واژه کودک‌آزاری، مانند کودکان خیابانی تابوی اجتماعی محسوب می‌شود. اما با افزایش گزارش‌ها از موارد کودک‌آزاری در رسانه‌ها و جراید این مقوله به موضوعی علنی و قابل بحث و گفتگو در جامعه تبدیل شده است.

اما این قوانین سرچشمه‌اش کجاست ؟

درمان

حال بحث را روی درمان متمرکز کنیم. فروید (روانکاو) معتقد بود که جبران آنچه در دوران کودکی پیش آمده در مراحل بعدی رشد انسان دشوار است مثلاً کودکانی که در دوران کودکی دچار آزار و اذیت جنسی شده اند دیگر قابل درمان نیستند و یا درمان آنها دشوار است. ولی شناخت درمانی، امروزه معتقد است که می‌توان آن را کنترل کرد و با یک تیم درمانی این نوع مشکل را درمان نمود، یعنی امکان بازسازی و تغییر مشکلات دوران کودکی در آینده امکان‌پذیر است. دیدگاه شما از زاویه روان پزشکی نسبت به درمان این نوع کودکان چیست؟

روش‌های درمان دراین حوزه متعدد است. یکی کار بر روی خود فرد است که همان روان - درمانی فردی است، که تا حدی ذکر شد، دیگری خانواده - درمانی است که البته می‌توان همزمان هر دو روش را به کار برد. ولی از همه مهمتر برای درمان ما نیاز به یک بستر اجتماعی داریم که مهمترین آن بستر حقوقی و قانونی است. آن بستر باید این روش‌ها را حمایت کنند تا ما موفق شویم. ببینید! یکی از کارهایی که ما می‌توانیم انجام دهیم، جدا کردن کودک از خانواده است. یعنی به دلایلی چون اختلال شخصیت، افسردگی و یا بیماری شدید روانی در والدین که دیگر قادر به نگهداری از فرزند خود نیستند. او را از خانواده جدا می‌کنیم. در کشورهای پیشرفته بنا به قانون و حقوقی که در این مورد فراهم شده فرزندان اینگونه خانواده‌ها را بنا به مورد به شکل‌های درازمدت کوتاه مدت و یا موقت جدا می کنند. وقتی ما خیلی چنین بسترهایی را نداریم. در شرایطی شما می‌توانید مانور بدهید که حمایت قانونی باشد و اگر چنین حمایتی نباشد قدرت مانور شما پایین می‌آید. بنابراین شاید مهمترین ضعف ما در سیستم قانونی ماست که نمی توانیم در شرایطی که ایجاب می‌کند فرزندی را ازخانواده اش جدا کنیم ولی باید در روش‌های دیگری که ذکر کردم چون مهارت‌های فرزند پروری مداخله کرد و آموزش داد. د