دریاچه آب شور ارومیه در حدفاصل آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی و با وسعتی به اندازه 4610 کیلومتر مربع بزرگترین دریاچه داخلی ایران بوده و نزدیکترین فاصله آن با شهر ارومیه 17 کیلومتر است. ژرفا متوسط دریاچه 4 متر و حداکثر ژرفای آن معادل 9 متر است و در حدود 19 میلیارد متر مکعب شورابه در خود انباشته کرده است و بر حسب میزان بارش تا 1 متر بالا و پایین می رود ولی بطور کلی روند نزولی دارد. این دریاچه منشا تکتونیکی داشته و مربوط به پهنه خرد شده میان پهنه عربستان و اوراسیا و خرده ورقه های ایران و ترکیه می باشد سنگهای پیرامون آن از پرکامبرین تا عهد حاضر (نهشته های دریاچه ) مس دارند. در این پروژه نیمی از دریاچه تحت پوشش نمونه برداری و در یک شبکه منظم 5 کیلومتری قرار گرفته است. 115 ایستگاه نمونه برداری با استفاده از GPS انتخاب و در سه نوبت نمونه برداری شده است که در مجموع 630 نمونه تهیه و همگی برای عنصر پتاسیم مورد آزمایش قرار گرفتند. از تعداد 11 نمونه آزمایش کامل به دست آمده است و جمعا 69 نمونه در سه نوبت برای عناصر سدیم، منیزیم، کلسیم، آرسنیک، برم و لینیم مورد آزمایش قرار گرفتند. براساس نتایج حاصله پتاسیم دارای میانگین 48/1 گرم در لیتر است و بیشینه غنی شدگی آن در پایان زمستان است ولی دامنه تغییرات زیاد شده نیست. منیزیم به طور متوسط 48/5 گرم در لیتر و حداکثر غنی شدگی آن در آذرماه است. سدیم که عنصر اصلی املاح این دریاچه محسوب می گردد، دارای متوسط 86 گرم در لیتر. مقادیر برم و لیتیم به ترتیب 16/1 و 44/13 گرم در لیتر است. آرسینک با متوسط 04/1 گرم در متر مکعب و حداکثر تهی شدگی 69/0 گرم در متر مکعب در آذرماه به عنوان آلودگی محلی شناخته شده است. مجموع باقیمانده جامد دریاچه به بیشتر از 5 میلیارد تن می رسد. سم پتاسیم حدود 27 میلیون تن بر حسب K2O و 60 میلیون تن برحسب سولفات پتاسیم است. 244 میلیون تن منیزیم و 466 میلیون تن سولفات سدیم محاسبه شده است. برومید حدود 28 تن و لیتم در حدود 250 تن برآورد گردیده نمک طعام به عنوان محصول جانبی دارای ذخیره بالقوه چهار میلیارد تن می باشد. فرآوری نمک های دریاچه ارومیه با احداث حوضچه های تبخیر خورشیدی و کارخانه فرآوری میسر می باشد.