وقتی نوجوان بودم ، مادرم گفت که ، بالای زانوی پای من بهتر از خواهرم است ، ولی زیر زانوی پای خواهرم از من بهتر است . برآشفته شدم که وی می توانست سرد ، بی وفا و قضاوتی باشد ، حتی اگر نظریاتش فرضاً منصفانه باشد. هرگز این را فراموش نکردم .
بزرگسالان معمولاً ناآگاه از تاثیر مخرب سخنان بی دقت شان هستند ، که می توانید آسیبی غیر قابل باور ایجاد کنند. حتی گاهی اظهار ناهنجار بیان شده بالودگی به شک به خود امکان ریشه گرفتن بدهد، و هم دختر و هم پسر به انتقاد حساس تر از اکثر بزرگسالان هستند. سخن سنجی و نقد دائم نه فقط شک به خود را در افکار القا می کند بلکه در مورد سر خورده کردن والدین هم احساس گناه و خجالت می کنند. اگر دختری نتواند خشنود باشد ، خود را ناامید قلمداد می کند . در نهایت احساس بی مصرفی و طرد شدگی می کند ، هر چند آن را احتمالاً پنهان می کند.
در دختران ، این حس خجالت می تواند مسیرهای خطرناکی بگیرد و باعث شود خود را از طریق کمال گرایی تحصیلی یا جستجوی بدنی کامل – یا حتی در صورت حس در صورت حس کاملاً بی ارزشی احساس ضربه به خود کند- اثبات کنند.
والدین
بر یک رفتار در یک سازمان تمرکز کنید و بقیه را نادیده بگیرید. باز کردن انتقاد باعث می شود دخترتان دلخور و فاقد حس همکاری شود.
مثبت را accentuate بر آنچه می خواهید انجام شود تمرکز کنید و یک روزی را انتخاب کنید که فقط روی چیزهای خوب نظر می دهید
بکوشید مراقبت و قضاوت و قضاوت را متوقف کنید، چون این به طور ضمن می گوید که در حال کنترل و دچار عدم اعتماد هستند
عبارت های تحقیر کننده را از سر دور کنید (اهمیتی ندارد چقدر عصبی هستند) ، مثل نمی توانم تو را هر جایی ببرم ،" امیدوارم هرگز به دنیا نمی آمدی" ، و "مرا بیمار کردی".
معلمان
سخنان معلمان به اندازه سخن هیچ کس آسیب نمی زند
شوخی ، طعنه ، ریشخند ، فریاد و سرزنش جواب های دندان شکن اند که ضربه می زنند ، تنزل می دهند ، آسیب می زنند و تمسخر می کنند . استقلال ، نوآوری و اخلاقیات را تضعیف م یکنند هرگز توجیه نمی شوند.
چهار تحسین را برای باطل کردن آسیب یک انتقاد مخرب می گیرد
تمام "نکنید ها " را به "بکنید ها " تبدیل کنید.
شک ها درد آور تر از بدترین صمیمیت هاست : شک به خود دانش آموز را در تنگنا نگهدارید و به هر گرایش به سوی انتقاد به خود گوش دهید.