تشخیص دوست از دشمن
انسان از روزی که متولد می شود تا روزی که چشم از دنیا بر می بندد و سفره وجودش برچیده می شود از این جایگاه موقت به مکان ابدی می رود در خلال زندگی وایام عمرش در تاریخ زندگی اش دوستانی دارد ودشمنانی ؛ هیچ تردیدی نداریم ما که در این جهان دوستان زیادی داریم و دشمنانی ، برخی از دوستان عظیم اند و برخی از دشمنان عظیم .
مطلبی که باید در اینجا به آن توجه کنیم و این چند جمله مقدمه بیان آن مطلب بود دو نکته است .
یک نکته اینکه ما چگونه دوستان را از دشمنان تشخیص دهیم .
نکته دوم این است که پس از تشخیص دادن دوستان در برابر آن چه کنیم ؟ و پس از تشخیص دادن دشمنان در مقابل او چه کنیم ؟
یعنی ما چه رقم موضع گیری کنیم در برابر دوستان و دشمنانمان.
و این دو نکته هر دو بسیار عظیم است و قابل توجه و قابل بررسی و دقت .
یعنی شما خیال می کنید که انسان همه دوستانش را می شناسد و همه دشمنانش را تشخیص می دهد یعنی انسان می تواند در دوران عمرش دوست ودشمن خود را کاملاً تشخیص دهد ؟
یعنی انسان ها دوستان را به جای دشمنان نگرفته اند یعنی انسان ها دشمنان را به جای دوست اتخاذ نکرده اند ؟یعنی بشر های دنیا آن روشی را که باید با دوستان انجام دهند با دشمان انجام نمی دهند چرا؟
یعنی انسان های دنیا روشی را که با دوستان انجام می دهند همان روشی نیست که با دشمنان انجام می دهند؟
پس بنابر این انسان در این مرحله اشتباه کار است و این انسان و اشتباهی بسیار عظیم و اشتباهی بسیار بزرگ .
مگر نه این است که انسان های امروز راه را دور کرده اند و گم کرده اندو به سوی شقاوت می روند اینها برای این است که اینها دوستان خود را تشخیص نداده اند و عوضی گرفته اند.
هدف های انسان از دوستان یا دشمنان انسان است ،مکتب انسان از دوستان یا دشمنان انسان است ،مسلک انسان چنین است، فکر انسان چنین است، اخلاق انسان چنین است رفتار انسان چنین است.
و در خارج دوستان هم همینطور گاهی انسان اشتباه می کند و در تمام این مراحل دوستان را به جای دشمن و دشمنانش را به جای دوست اتخاذ می کند.
خدایی که در آسمان است از خود دو جزء را جدا میکند دو جز را به زمین می فرستد ، مطلب بسیار عظیم است و انحراف دنیا در همین مطلب است .
دنیا دوست و دشمن خود را تشخیص نمی دهد بشرها دوستان خود را گم کرده اند .
بشر ها راه را گم کرده اند و راه را نشناخته اند خدای عظیم دارای اوصاف کمال را نشناخته اند و فرستاده شدگان درگاه او را پیدا نکرده اند و آنها را به عنوان دوستی اتخاذ نکرده اند، هوای نفس وشیاطین و شیطان های نفس وخارج و شیطان های داخل همه را به عنوان دوست اتخاذ کرده اند.
و این است معنای اینکه ما صدیق وعدو خویش را تشخیص نمی دهیم .