تحقیق مقاله انتخاب دارو

پزشکان باید از انواع بنزودیازپین های قابل وصول یکی را(متناسب بر بیمار) انتخاب کنند.داروها در درجه اول از نظر نیمه عمر با هم تفاوت دارند.تفاوت دیگر در میزان شروع آثار ضد اضطراب آنها است.سه بنزودیازپین قوی تر آلپرازولام،تریازولازم و کلونازپام برای کاربردهای تازه،مثل افسردگی،اختلال دو قطبی،اختلال هراس،و فوبی ها مناسبند.مزیت داروهائی که نیمه عمر طولانی تر دارند مشتمل است بر دفعات مصرف کمتر،تغییرات کمتر در غلظت پلاسمائی،و پدیده های ترک خفیف تر؛معایب آنها تجمع داروئی و خواب آلودگی ضمن روز است.مزایای داروهای دارای نیمه عمر کوتاه عدم تجمع داروئی و فقدان خواب آلودگی ضمن روز است؛معایب آنها دوزهای متعدد و سندرم ترک سریعتر و شدیدتر است.بیخوابی انعکاسی و آمنزی آنتروگراد (مخصوصاً با تریازولام) نیز با داروهای مزبور مسأله سازتر است.

رهنمود های بالینی

ترکیب های داروئی

رایجترین ترکیب داروئی استفاده از بنزودیازپین به عنوان خواب آور در بیمارانی است که با سایر داروها برای افسردگی یا اختلال خلقی تحت درمان هستند.ترکیب داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی احتمالاً در بیماران افسرده ای که اضطراب بارزی نیز دارند جایز است.چند گزارش وجود دارد مبنی بر اینکه ترکیب آلپرازولام و نورولپتیک ها ممکن است موجب کاهش بیشتر علائم پسیکوتیک در بیمارانی گردد که به داروی ضد جنون،به تنهائی،پاسخ کافی نداده اند.

آثار نامطلوب:شایع ترین اثر جانبی بنزودیازپین ها خواب آلودگی است،و لازم است به بیمار گوشزد شود که ضمن مصرف این داروها از رانندگی اتومبیل و کار با ماشین آلات خطرناک خودداری نمایند.بعضی از بیماران دچار سرگیجه و آتاکسی نیز می گردند.جدی ترین اثر نامطلوب بنزودیازپین ها زمانی ظاهر می گردد که تواماً خاز سایر دارو های مسکن (مثل الکل) استفاده شود.چنین ترکیبی ممکن است به خواب آلودگی شدید،مهار گسستگی،و حتی شعف تنفسی منجر گردد.سایر عوارض نسبتاً شایع مشتمل است بر احساس شعف،تهوع،استفراغ،تاری دید،و ناراحتی ناحیه اپیگاستر.گزارش هائی از نقص های شناختی خفیف،به حدی که در عملکرد شغلی ایجاد اشکال نماید،با مصرف بنزودیازپین ها داده شده است.ندرتاً،افزایش پارادوکسال پرخاشگری در بیمارانی که از بنزودیازپین استفاده کرده اند گزارش شده است.واکنش های آلرژیک نیز نسبت به این داروها نادر است،اما گزارش های معدودی از بثورات ماکولوپاپولر و خارض عمومی داده شده است.

سوء مصرف و وابستگی:افرادی که از نظر روانی سالم هستند ممکن است به قصد تفریح از دوزه های واحد بنزودیازپین استفاده کنند.بیمارانی که بنزودیازپین برای آنان تجویز شده ممکن است دچار وابستگی جسمی و روانی شده و علیرغم توصیه پزشک به مصرف آن ادامه دهند.همانطور که قبلاً ذکر شد،سندرم قطع ناگهانی ممکن است مشاهده شود،هرچند در مقایسه با سایر داروهای این طبقه(باربیتورات ها،کاربامات ها)بسیار کمتر دیده می شود.

مصرف مقادیر سمی:مصرف مقادیر سمی بنزودیازپین ها با پیش آگهی قابل انتظار مناسبی همراه است،مگر اینکه داروهای دیگر (مثل الکل،داورهای ضد جنون،ضد افسردگی ها) نیز مصرف شده باشد.در چنین مواردی،ضعف تنفسی اغماء،تشنج و مرگ بیشتر محتمل است.

تداخل های دارئی

سایمتیدین،دی سولفیرام،ایزونیازید،و استروژن ها سطح پلاسمائی 2.کتوبنزودیازپین ها را بالا می برند.آنتی اسیدها و غذا ممکن است جذب بنزودیازپین ها را کاهش دهند،و مصرف دخانیات امکان دارد موجب افزایش متابولیسم بنزودیازپین ها گردد. بنزودیازپین ها ممکن است سطح پلاسمائی فنیتوئین و دیگوکسین را بالا ببرند.تمام بنزودیازپین ها آثار مضعف سایر داروهای مسکن را در سلسله اعصاب مرکزی تشدید می نمایند.

آنتاگونیست های گیرنده بتاآدرنرژیک

آنتاگونیست های گیرنده بتاآدرنرژیک (مثل پروپرانولول)،که بتابلوکرها و داروهای بتاآدرنرژیک هم نامیده می شوند،در کار روانپزشکب برای درمان آکاتژیا ناشی از مصرف داروها،لرزش ناشی از مصرف لیتیوم،پرخاشگری،و علائم جسمی اضطراب بکار برده می شوند.داروهای بتاآدرنرژیک را،در ضمن داروهای ردیف سوم یا چهارم برای بسیاری از اختلالات روانی گزارش نموده اند.

اعمال فارماکولوژیکی

بسیاری از داروهای بتاآدرنرژیک در ایالات متحده قابل وصول است.داروهای بتاآدرنرژیک که در ارتباط با اختلالات عصبی – روانی مورد مطالعه قرار گرفته اند در جدول نشان داده می شوند.این داورها از نظر محلول بودن در چربی،راههای متابولیسم،نیمه عمر و انتخابی بودن نسبی برای گیرنده های بتایک و بتادو با هم فرص دارند.داروهای بتاآدرنرژیک به آسانی از راه گوارشی جذب شده در کبد متابولیزه می شوند یا بدون تغییر از کلیه دفع می گردند.موادی که در چربی محلول ترند(یعنی لیپوفیلیک هستند) بیشتر احتمال دارد که وارد مغز گردند،آنهائی که کمتر لیپوفیلیک هستند (یعنی بیشتر محلول در آب هستند تا در چربی) احتمال کمتری هست که وارد مغز گردند.اگر آثار سلسله اعصاب مرکزی مورد نظر است باید یک داروی لیپوفیلیک انتخاب شود.وقتی آثار محیطی مورد نظر است داروئی با خاصیت لیپوفیلیک کمتر باید تجویز گردد.