علم به انسان شناخت و توانایی بخشیده است. علم مانند نور روشنی بخش است. ما توانسته ایم جهان را از ذره های کوچک درون اتم تا جرم های آسمانی و کهکشان ها تا اندازه ای بشناسیم. گرچه یقین قطعی بر قانون های علمی نداریم ولی تا آن جا که توانسته ایم قانون های علمی را به کمک تجربه کشف و تأیید کرده ایم و توانسته ایم با آن ها برخی حوادث و رویدادهای آینده را پیش بینی کنیم.
اکنون به کمک علم، از زمین و از جغرافیای جهان آگاه شده ایم و به دنیای بی نهایت کوچک ها راه یافته ایم. روابط میان برخی پدیده ها را کشف کرده ایم و به علت پیدایش بعضی از پدیده ها آگاه شده ایم.
شناخت علمی در زندگی ما مؤثر بوده است، به طوری که توانسته ایم ابزار و وسایل و روش های جدیدی را برای زندگی بیابیم و به کمک آن ها کارهایمان را آسان تر وسریع تر انجام دهیم. فناوری، روش علمی پاسخ گویی به مسائل زندگی است و امروزه کاملاً بر علم تکیه دارد.
از راه علم و دستاورد های آن انسان به حمل و نقل سریع، ارتباطات گسترده، انرژِی های نو، ساخت وسازهای راحت و محکم و تولیدات فراوان دست یافته است.
با پیشرفت روز افزون علم و همگانی شدن روش تحقیق می توان امیدوار بود که روزی بسیاری از ناشناخته های دیگر برای انسان شناخته شود و توانایی انسان برای کنترل بیماری ها و عوامل نامساعد طبیعی افزایش یابد.
توجه داریم که پایانی برای پرسش ها نیست و انسان افزون طلب و قدرت خواه است.
آیا روزی انسان به همه ی پرسش ها می تواند پاسخ دهد؟
یکی از دانشمندان در پاسخ گفته است که اگر در مرکز دایره ای قرار گیرد که شعاع آن متناسب با دانش شما باشد، سطح درون دایره معرف جهان شناخته شده ی شما و سطح بیرون دنیای ناشناخته ای است که در مرز آن علامت های پرسش وجود دارد که دانشمندان در جهت پاسخ گویی آن ها هستند. معلوم است که هر قدر دانش افزایش یابد، سطح شناخته شده بزرگ تر و در عوض تعداد علامت های پرسش نیز بیش تر خواهد شد. بنابراین دانشمندان مردم کسی است که بیش ترین پرسش ها را در مقابل خود دارد.