استیفن هاوکینگ پر آوازه ترین دانشمند آخرین دهه قرن بیستم است که در دانشگاه کمبریج همان کرسی استادی را در اختیار دارد که دو قرن پیش زمانی به ایساک نیوتن ، کاشف قانون جاذبه تعلق داشت. محافل علمی وی را اینشتین دوم ، لقب داده اند زیرا می کوشد به تئوری معروف " نسبیت" تکامل بخشد و از تلفیق آن با تئوری های " کوانتومی" فرمول واحد جدیدی ارائه دهد که توجیه کننده تمامی تحولات جهانی هستی از ذرات ریز اتمی تا کهکشان های عظیم باشد. اینشتین در واپسین سالهای زندگی معتقد بود قانون واحدی می بایست در این زمینه وجود داشته باشد اما برای کشف چیزی که به دنبالش بود مهلتی نیافت.
استیفن هاوکینگ در تعمیم آنچه اینشتین یافته بود ، امروز جانشین شایسته ای است. او همه شهرت و اعتبارش را مدیون محاسبات ریاضی پیچیده و بسیار دقیقی است که در مورد blackholes سیاهچاله های آسمانی یا حفره های سیاه انجام داده است. این اجرام فوق العاده متراکم که به علت قدرت جاذبه ء بسیار قوی حتی نور امکان جدایی از سطح آنها را ندارد ، وجودشان بر اساس تئوری نسبیت اینشتین پیش بینی شده بود و به همین جهت هم " سیاهچاله" نامیده شدند. ردیابی و رویت آنها به وسیله قویترین تلسکوپ ها یا هر وسیله دیگر تاکنون مقدور نبوده است.
با وجود این استیفن هاوکینگ با قدرت اندیشه و محاسبات ریاضی بی چون و چرایش – نه تنها وجود سیاهچاله ها را به اثبات رساند و چگونگی شکل گیری و تحول آنها را نشان داد ، بل به نتایج جالبی در ارتباط این اجرام با کیفیت وقوع انفجار بزرگ " Big Bang" در آغاز پیدایش کیهان ، دست یافت ، و این دستاورد ، در دانش فیزیک اختری کیهان شناسی اهمیت به سزایی دارد و به اعتقاد صاحب نظران ، پایه های اساسی بنای این علوم را در قرن بیست و یکم تشکیل خواهد داد. قبل از آنکه به اهمیت کتاب جدید هاوکینگ درباره سیاهچاله و جهان های نوزاد و اعجاب جهان علوم از این اکتشاف بپردازیم ، بهتر است از زندگی شگفت انگیز او مختصری بیاوریم.
استیفن در 8 ژانویه 1942( 62 سال پیش) در شهر دانشگاهی اکسفورد انگلستان زاده شد ودوران کودکی و تحصیلات اولیه اش را در همین شهر گذراند. از همان سالها به علوم ریاضی علاقه خاص داشت و رویای " دانشمند شدن!" را در سر می پروراند. اما در مدرسه به شاگردی خود سر و بدخط معروف بود. او هرگز خود را در محدوده کتاب های درسی مقید نمی کرد بلکه با مطالعات آزاد ، سطح معلوماتش را از کلاس بالاترمی برد. سعی داشت در کتاب های درسی اشتباهاتی گیر بیاورد و به دنبال آن با معلمان به جروبحث بپردازد و مولفان این نوع کتاب ها را به سخره بگیرد. پدرو مادرش از قشر میانه حالی بودند. با یک زندگی ساده ، در خانه ای شلوغ و قدیمی ساز ، اما مملو از کتاب و این اشتیاق به مطالعه را در فرزندان خانواده تقویت می کرد.
پدرش فرانک ، پزشک متخصص در بیماری های مناطق گرمسیری و کثیرالسفر بود ، و بیش از نیمی از سال را در سفرهای پژوهشی در کشورهای آفریقایی می گذارند. و این غیبت های پدر نوعی استقلال عمل و اتکای به نفس در بچه ها ایجاد می کرد.
استیفن در 17 سالگی تحصیلات عالی را در رشته طبیعی آغاز کرد و از همان زمان به فیزیک اختری و کیهان شناسی عشق می ورزید و در خود کنجکاوی شدیدی می یافت که به راز و رمز اختران و آغاز و انجام کیهان پی ببرد. دهه 60 قرن بیستم عصر طلایی کشف فضا ، پرتاب اولین ماهواره به سرنشینی " یوری گاگارین" ، سفر هیجان انگیز فضانوردان به کره ماه بود و بازتاب این وقایع در رسانه ها ، جوانان را مجذوب می کرد. به علاوه استیفن که از کودکی عاشق رمان های علمی تخیلی بود با مطالعه آنها ، به اندوخته های علمی و فیزیکی و نجومی خود می افزود او دوره 3 ساله دانشگاه را با موفقیت به پایان رساند و خود را برای کسب دکترا در رشته کیهان شناسی آماده می کرد.
بدبختانه ، به دنبال احساس ناراحتی هایی در عضلات دست و پا ، استیفن در ژانویه 1963 یعنی در آغاز 21سالگی مجبور به مراجعه به بیمارستان شد و آزمایش هایی که روی او انجام گرفت ، علائم بیماری بسیار نادر ودرمان ناپذیری را نشان داد. بیماری او ALS نام دارد که بخشی از نخاع و سیستم عصبی اش را مورد حمله قرار داد و به تدریج اعصاب حرکتی بدنش را از بین برد و با تضعیف ماهیچه ها ، فلج عمومی در او ایجاد کرد و به مرور توانایی هر گونه حرکتی را از وی سلب نمود. این بیماری بی درمان ، گرفتاران را طی 2 یا 3 سالگی از بین می برد. این چیزی بود که پزشکان می گفتند.
نومیدی و اندوه عمیقی که بر استیفن مستولی شد در وصف نمی گنجد. او باید تحصیلات دکترا ، " دانشمند شدن !" را فراموش می کرد. او باید خود را برای مرگ آماده می ساخت . هیچ کاری از او بر نمی آمد مگر پناه بردن به اتاقی در دانشگاه ، تنها و مغموم به تفکر نشستن و اندیشیدن تا ... خودش می گوید: " آن شب دچار کابوسی شدم ؛ در خواب دیدم محکوم به اعدام شده ام و مرا برای اجرای حکم می برند. در عالم خواب می اندیشیدم که چقدر به زندگی و زنده بودن احتیاج دارم ... بعد از بیداری به یاد آوردم در بیمارستان با یک جوان مبتلا به سرطان خون ، هم اتاق بودم و اواز فرط درد چقدر فریادی می کشید. با خود گفتم ؛ اگر به بیماری لاعلاجی مبتلایم ، لااقل درد ندارم و تازه از کجا معلوم که پیش بینی پزشکان درست از کار در آید و شاید از همان نوع اشتباهات کتابهای درسی باشد!.."
آنچه به او قوت قلب و اعتماد به نفس برای مبارزه با نومیدی و بدبینی می داد ، آشنایی با " جین وایلد" بود. دختری که بعدها همسرش شد و نقش فرشته نگهبان استیفن را به عهده گرفت. جین که اعتقادات مذهبی عمیقی داشت ، معتقد بود: " در هر فاجعه ای بذرهایی از امید وجود دارد که با استقامت و قدرت روحی می تواند رشد کند و باور شود. باید به خداوند توکل داشت و از ناکامی ها باید خیزگاه هایی برای کامیابی ها ساخت ..."