نوعی کرم حلقوی با حلقه های نامرئی است انواع مختلفی دارد که در خشکی، دریا، رودخانه و دریاچه‌های آب شیرین زندگی می‌کنند. کاربرد زالو برای درمان پاره‌ای از بیماری‌ها دوباره در بسیاری از بیمارستانهای اروپا و به خصوص انگلستان معمول شده‌است... اکنون خبر می‌رسد که چندی قبل در یک کنگره پزشکی در شهر «استراسبورگ» واقع در فرانسه، گروهی از پژوهشگران نتایج تحقیقات خود را در این باره اعلام کرده‌اند و کشف تازه‌ای را ارائه داده‌اند.
در بزاق زالو ماده‌ای وجود دارد به نام «هیرودین» که وقتی در خون تزریق می‌شود، از غلظت آن می‌کاهد و از لخته شدن خون جلوگیری می‌کند. این پژوهشگران موفق به جداکردن ژن این ماده و تکثیر آن به وسیلهٔ باکتری مخصوصی شده‌اند که به دیگر سخن تولید مصنوعی «هیرودین» را امکان پذیر می‌سازد و می‌توان به جای استفاده از زالو، با تزریق این ماده در خون بیمار همان نتیجه را به دست آورد. این داروی تازه و به دست امده از بزاق زالو می‌تواند در بسیاری از بیماریهای قلب و عروق و همچنین در عمل‌های جراحی مورد استفاده قرار گیردو خطرات ناشی از «آمبولی» یا لخته شدن خون را که غالبا به مرگ می‌انجامد، کاهش دهد.
گروه پزشکی استراسبورگ علاوه بر ماده «هیرودین» در بزاق زالو مواد متعدد دیگری هم یافته‌است که برای هر یک خواصی پیش بینی می‌شود و حتی یکی از آنها در درمان سرطان خون نتایج مثبتی نشان داده‌است.اما هنوز تحقیقات در این مورد کامل نیست و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد. زالو در پزشکی قدیم برای درمان بیماریهای گوناگونی به‌کار می‌رفت. زالویی که برای مصارف پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد از شگفتی‌های طبیعت است، زیرا ۲۲ کیسهٔ گوارش دارد و در هر وعدهٔ غذایی می‌تواند تا هشت برابر وزن بدنش غذا بخورد.