حسین (ع ) بابى از بهشت
رسول گرامى اسلامى (ص ) فرمود: به وسیله من آگاه شدید, با على راه یافتید وهدایت شدید, نیکى ها به واسطه حسن به شما عطا شد, ولى سعادت وشقاوت شما با حسین است آگاه باشید که حسین یکى از درهاى بهشت است , هر کس با او دشمنى کند, خدابوى بهشت را بر او حرام مى کند ((1)) .
دیباچه
یکى از جمله آرمانها و وظایف برنامه هاى برون مرزى , توجیه و تبیین صحیح ابهامات و شبهاتى است که به علل گوناگون , همچون عدم آشنایى با موازین دین مبین اسلام و دسترسى نداشتن به منابع و مراجع مطمئن و یا به تزویر ونیرنگ دشمنان کژاندیش اسلام , بر دل جان مخاطبان آنسوى مرزها سایه افکنده است .
زدودن زنگار بى خبرى , از آیینه دل اسلام جویان و انعکاس نورتابان شریعت محمدى و تشیع علوى , مستلزم آن است که در گام نخست با عنایت به کثرت مخاطبان اهل سنت , اندیشه ها و دیدگاههاى ایشان در ارتباط با اعتقادات شیعه را طرحى جامع بریزیم و پیوند برادرى را محکم تر نماییم .
در این راستا بر آن شدیم تا به تدوین مجموعه هایى مناسب دست یازیم و در دسترس برنامه سازان محترم قرار دهیم .
بدیهى است مطرح نمودن این گونه مباحث , جدا از فواید برون مرزى , براى مخاطبان داخلى , اعم از شیعه و سنى نیزجذاب و سودمند خواهد بود.
مجموعه حاضر با عنوان ((امام حسین (ع ) و عاشورا از دیدگاه اهل سنت )) گامى است در این راه , امید آنکه مقبول درگاه احدیت واقع شود.
در پایان از زحمات حجه الاسلام محمدرضا جباران که این مجموعه با تلاش و کوشش ایشان , تدوین گردید تشکرمى کنیم .
نیز بجاست از راهنمایى ها و رهنمودهاى استاد راهنماى مجموعه جناب حجه الاسلام و المسلمین محامى تشکر وقدردانى نماییم .
مرکز پژوهشهاى اسلامى صدا و سیما.
گروه معارف .
پیشگفتار
الگو سازى روشى است که مکاتب الهى در کنار مجموعه احکام متعالى و نظام هاى قانونى پیشرفته به آن توجه داشته اند در این مکاتب , انسان کامل تنها یک نظریه نیست , بلکه تحققى عینى و نمونه هایى واقعى دارد که نوع بشر مى تواند با پیروى از آنها خود را به کمال مقصود, نزدیک و نزدیک تر سازد.
امامان معصوم برجسته ترین الگوهایى هستند که اسلام به عنوان تحقق کامل احکام خود به مردم معرفى کرده است در تعریفى کوتاه مى توان گفت آن بزرگواران , قرآن هاى مجسمى بودند که در میان مردم زیستند و صراط مستقیم را به انسان نمودند.
در این میان حضرت ابا عبداللّه الحسین (ص ) به لحاظ موقعیت ویژه و وظیفه خاصى که شرایط ویژه زمانى براى آن حضرت مقرر مى داشت از نوع ویژگى برخوردار است .
امام حسین (ص ) نه تنها الگوى انسان هاى وارسته و نمونه کامل یک انسان الهى است , بلکه سمبل مقاومت نسل هاى ستمدیده در مقابل موج بیداد ستمگران و نماد ایثار و فداکارى در راه احیاى حق واعلاى کلمه اللّه است , چنان که امروز نام و نشانه مقاومت و یاد او رمز ایستادگى است .
واقعه عاشورا, هر چند از آن جهت که به دشمنان آن حضرت مربوط مى شود بزرگترین جنایت ونهایت رذالت و حضیض روح انسانى است , ولى از آن جهت که به آن حضرت و یارانش مربوط مى شود,اوج فضیلت و بزرگوارى و نمایش عالى ترین فضایل انسانى است .
کسانى که به دنبال تربیت روح و پرورش فضایل انسانى هستند, بدون شک مى توانند بهترین معیارهاى انسانیت را در روش و منش آن حضرت بدست آورند.
در این نوشتار بر آنیم تا با گذرى کوتاه بر زندگى آن بزرگ انسان الهى , و نظرى به زوایاى زندگى آن حضرت , به ویژه در جریان نهضت آسمانیش خود و خوانندگان را پرتوى فراهم آوریم که روشنایى بخش راه طولانى مقصد باشد که :.
ان الحسین مصباح الهدى و سفینه النجاه .
نکات قابل توجه در این مقاله به این قرار است :.
نظر به اینکه این مقاله به منظور استفاده در برنامه هاى رادیویى تهیه شده است , مطالب آن به صورت قسمت هاى کوتاه و مجزا با عناوین و سرفصل هاى مستقل ارائه گردیده است و از آنجا که براى شنوندگان مقیم خارج کشور استفاده خواهد شد, تمام مطالب از کتب معتبر اهل سنت استخراج شده و محل نقل هر واقعه در کتاب هاى مورد استناد, با ذکر جلد و صفحه تعیین و در پایان جزوه نیز مشخصات هر کتاب ,از قبیل ناشر و تاریخ نشر بیان شده است .
کتبى که در این نوشتار و مورد استفاده قرار گرفته , همگى از کتب معتبر و از نویسندگان مورد اعتماداهل سنت مى باشند, بعضى از این نویسندگان در تعصب به پایه اى رسیده اند که تا حد امکان از نقل فضایل اهل بیت (ص ) خوددارى مى کنند و آنچه را نیز به ناچار نقل مى کنند با تحلیل و توضیح به غیروجه صحیح معنى مى کنند.
على رغم اینکه این نویسندگان به لحاظ اعتقادات خاص تلاش کرده اند تا آنجا که ممکن است واقعه عاشورا و نهضت کربلا را معمولى و فاجعه قتل حضرت ابا عبداللّه الحسین (ص ) را کمرنگ جلوه دهند وبر خلاف روش خود در نقل وقایع تاریخى , این قسمت از تاریخ را به اختصار نقل کرده اند, ولى نتوانسته اند موجى را که از تذکر این واقعه ایجاد مى شود کنترل کنند.
ما تلاش کرده ایم تا آنجا که ممکن است متن تاریخ را بدون هیچ کاستى و عارى از هر افزوده نقل کنیم و در حد امکان از اظهار نظر خوددارى کرده , برداشت و نظریه پردازى را به عهده خوانندگان و شنوندگان بگذاریم .
در پاره اى از موارد که گریزى از اظهار نظر نیافتیم , تحلیل ها و نظرهاى شخصى را از متن تاریخ جداکرده ایم تا موجب اشتباه نشود و احیانا به کتاب هاى مورد استناد نسبت داده نشوند.
امید که آنچه در ادامه مى آید, مقبول طبع اهل نظر قرار گیرد و گامى باشد هرچند کوتاه , در راه بازخوانى این حادثه عظیم تاریخ اسلام .
مرا از جوهر غم آفریدند.
تو را از ابر, نم نم آفریدند.
براى گریه درسوگ حسین است .
اگر ماه محرم آفریدند.
گروه معارف .
مرکز پژوهشهاى اسلامى صدا و سیما.
فصل اول : شخصیت و فضایل امام حسین (ع ) مولد و میلاد
حسین بن على (ص ) در مدینه منوره در سال چهارم هجرى در روز سه شنبه , سوم ماه شعبان یاپنجشنبه پنجم همان ماه متولد شد بعضى از مورخان تولد آن حضرت را روز آخر ربیع الاول سال سوم هجرى دانسته و بعضى دیگر گفته اند در پنجم جمادى الاول سال سوم یا چهارم هجرت به دنیا آمده است بنابراین درباره تولد آن حضرت چند قول وجود دارد, ولى قول مشهور این است که ایشان در روزسوم شعبان سال چهارم هجرت به دنیا آمده است .
هنگامى که آن حضرت متولد شد او را نزد جد بزرگوارش رسول خدا(ص ) آوردند آن حضرت بادیدن او سخت مسرور شد و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و روز هفتم تولدش گوسفندى براى او عقیقه کرد و به مادرش فرمود: ((سرش را بتراشید و به وزن موهایش نقره صدقه دهید)).