حکمت 161 :
ارزش مشورت و پرهیز از خودمحورى(اخلاقى،سیاسى،اجتماعى)
وَ قَالَ [علیه السلام] مَنِ اسْتَبَدَّ بِرَأْیِهِ هَلَکَ وَ مَنْ شَاوَرَ الرِّجَالَ شَارَکَهَا فِى عُقُولِهَا .
و درود خدا بر او ، فرمود : هر کس خود رأى شد به هلاکت رسید، و هر کس با دیگران مشورت کرد ، در عقل هاى آنان شریک شد.
حکمت 162 :
ضرورت راز دارى (اخلاقى، سیاسى)
وَ قَالَ [علیه السلام] مَنْ کَتَمَ سِرَّهُ کَانَتِ الْخِیَرَه ُ بِیَدِهِ .
و درود خدا بر او ، فرمود : آن کس که راز خود را پنهان دارد ، اختیار آن در دست اوست.
حکمت 163 :
فقر و نابودى (اقتصادى)
وَ قَالَ [علیه السلام] الْفَقْرُ الْمَوْتُ الْأَکْبَرُ .
و درود خدا بر او ، فرمود : فقر مرگ بزرگ است!
حکمت 164 :
روش برخورد با متجاوزان(اخلاقى،سیاسى، اجتماعى)
وَ قَالَ [علیه السلام] مَنْ قَضَى حَقَّ مَنْ لَا یَقْضِى حَقَّهُ فَقَدْ عَبَدَهُ .
و درود خدا بر او ، فرمود : رعایت حق کسى که او حقش را محترم نمى شمارد نوعى بردگى است.
حکمت 165 :
پرهیز از نافرمانى خدا (اخلاقى، اعتقادى)
وَ قَالَ [علیه السلام] لَا طَاعَه َ لِمَخْلُوقٍ فِى مَعْصِیَه ِ الْخَالِقِ .
و درود خدا بر او، فرمود : هیچ اطاعتى از مخلوق ، در نافرمانى پروردگار نیست!.
حکمت 166 :
پرهیز از تجاوز به حقوق دیگران(اخلاقى، اجتماعى)
وَ قَالَ [علیه السلام] لَا یُعَابُ الْمَرْءُ بِتَأْخِیرِ حَقِّهِ إِنَّمَا یُعَابُ مَنْ أَخَذَ مَا لَیْسَ لَهُ
و درود خدا بر او ، فرمود : مرد را سرزنش نکنند که چرا حقّش را با تأخیر مى گیرد، بلکه سرزنش در آنجاست که آنچه حقش نیست بگیرد.
حکمت 167 :
خودپسندى و محرومیت ها (اخلاقى)
وَ قَالَ [علیه السلام] الْإِعْجَابُ یَمْنَعُ الِازْدِیَادَ .
و درود خدا بر او ، فرمود : خود پسندى مانع فزونى است.
حکمت 168 :
توجه به فناپذیرى دنیا (اخلاقى)
وَ قَالَ [علیه السلام] الْأَمْرُ قَرِیبٌ وَ الِاصْطِحَابُ قَلِیلٌ .
و درود خدا بر او فرمود : آخرت نزدیک ، و زمانِ ماندن در دنیا اندک است.
حکمت 169 :
آینده نگرى (اخلاقى، اعتقادى)
وَ قَالَ [علیه السلام] قَدْ أَضَاءَ الصُّبْحُ لِذِى عَیْنَیْنِ .
و درود خدا بر او ، فرمود : صبحگاهان براى آن که دو چشم بینا دارد روشن است.
حکمت 170 :
ضرورت ترک گناه (اخلاقى)
وَ قَالَ [علیه السلام] تَرْکُ الذَّنْبِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ الْمَعُونَه ِ .
و درود خدا بر او ، فرمود : ترک گناه آسان تر از در خواست توبه است.
حکمت 171 :
ره آورد شوم حرام خورى(اخلاقى، اجتماعى)
وَ قَالَ [علیه السلام] کَمْ مِنْ أَکْلَه ٍ مَنَعَتْ أَکَلَاتٍ .
و درود خدا بر او ، فرمود : بسا لقمه اى گلوگیر که لقمه هاى فراوانى را محروم مى کند.
حکمت 172 :
نادانى ها و دشمنى ها (اخلاقى، علمى)
وَ قَالَ [علیه السلام] النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا .
و درود خدا بر او ، فرمود : مردم دشمن چیزهایى هستند که نمى دانند.
حکمت 173 :
ارزش مشورت ها(اخلاقى، اجتماعى)
وَ قَالَ [علیه السلام] مَنِ اسْتَقْبَلَ وُجُوهَ الْآرَاءِ عَرَفَ مَوَاقِعَ الْخَطَإِ .
و درود خدا بر او ، فرمود : آن کس که از افکار و آراء گوناگون استقبال کند، صحیح را از خطا خوب شناسد.
حکمت 174 :
ارزش خشم در راه خدا(اخلاقى، سیاسى، عقیدتى)
وَ قَالَ [علیه السلام] مَنْ أَحَدَّ سِنَانَ الْغَضَبِ لِلَّهِ قَوِیَ عَلَى قَتْلِ أَشِدَّاءِ الْبَاطِلِ .
آن کس که دندان خشم را در راه خدا ب رهم فشارد، بر کشتن باطل گرایان ، توانمند گردد.