در این قسمت چشم اندازی بر ویندوز 2000 خواهیم داشت و برای اختصار ما ویندوز 2000 را با عنوان W2K یاد می کنیم.
تاریخچه: داستان با یک سیستم عامل خیلی متفاوت شروع می شود که بوسیله با میکروسافت برای کامپیوتر های شخصی توسعه یافته مرسوم به یا . ورژن اولیه آن یعنی در آگوست سال 1981 منتشر شد که این سیستم عامل از 4000 خط کد به زبان اسمبلی تشکیل می یافت و برای اجرا احتیاج به حافظه داشت و روی میکروپرسسورهای اینتل اجرا می شد. زمانی که کامپیوترهای شخصی مبتنی بر هارددیسک (همان PCXT) را توسعه داد، مایکروسافت را در سال 1983 منتشر کرد. که این سیستم عامل شامل پشتیبانی از هارددیسک و دایرکتورهای سلسله مراتبی (تودرتو) می شد. تا پیش از این یک دیسک فقط می توانست شامل یک دایرکتوری از فایلها باشد (حداکثر تا 64 فایل). البته تا آن موقع این موضوع برای دوران فلاپی دیسکها مناسب و کافی بود ولی برای استفاده از هارددیسک بسیار محدود کننده بود و محدودیت دایرکتوری منفرد بسیار بدقواره و دست و پاگیر بود. نسخه جدید امکان مدیریت دایرکتوری ها بهمراه ساب دایرکتوری ها که شامل فایل نیز می شد را مقدور می ساخت. همچنین باید گفت نسخه جدید شامل مجموعه دستورات درون نهاده بیشتر و قوی تری در سیستم عامل بود که عملیات و نانکشن هایی را ارائه می کرد که در نسخه اول برای اجرا احتیاج به برنامه های خارجی داشتند که همراه با آن (منظور ورژن 1 است) به عنوان ارائه می شدند در این میان قابلیت هایی که اضافه شدند شبیه چندین ویژگی بودند. مثل که در واقع قابلیتی است برای تعویض مشخصه یا هویت ورودی یا خروجی برای داده شده و از جمله موارد دیگر عملیات چاپ پشت صحنه بود. قسمت مستقیم در حافظه به افزایش پیدا کرده بود. زمانی که خبر ورود را در سال 1984 اعلام نمود. مایکروسافت را معرفی نمود. مدل شامل پروسسور اینتل می شد که قابلیتهایی همچون آدرسدهی توسعه یافته و حفاظت از حافظه را ارائه می نمود. که البته اینها بوسیله استفاده نمی شد برای سازگار ماندن با ورژن های قبلی. این سیستم عامل از بسادگی به عنوان یک سویچ استفاده می نمود. این سیستم عامل همچنین پشتیبانی از صفحه کلیدهای جدید و هارددیسک های جانبی را نیز ارائه می نمود. نتیجتاً نیاز به حافظه تا ارتقاء پیدا کرد. چندین نسخه ارتقاء یافته برجسته از ورژن 3 بوجود آمده که امکان شبکه سازی ها را شامل می شد نمونه بارزی از آنهاست که در سال 1984 بوجود آمد. در این ورژن اندازه قسمت مقیم در حافظه تغییری پیدا نکرد. این مسأله با افزایش میزان و حجم سیستم عامل که می توانست (بین حافظه و دیسک) مبادله شود جبران گشت و در سال 1987 منتشر شد که پشتیبانی از خط جدید تولید ماشینهای را شامل می شد و در بر می گرفت و دوباره این نسخه از تواناییهای پردازنده که از طریق میکروپروسسور و چیپ های 32 بیتی ارائه شده بهره نمی جست. قسمت سیستم حافظه در این مرحله به حداقل رسیده بود که اگر از یکسری امکانات انتخابی معین استفاده می شد این مقدار افزایش پیدا می کرد تا آن زمان در محیطی استفاده می شد که از قابلیت هایش دور افتاده بود. معرفی چیپ و بعد از آن پنتیوم ویژگی ها و توانایی هایی را ارائه داد که بسادگی قابل استفاده بوسیله ساده آن زمان بشود. در این اثنا در اوائل سال 1980 مایکروسافت شروع به توسعه واسط گرافیکی کاربر نمود که بین کاربر و سیستم عامل قرار می گرفت. نیّت مایکروسافت از این کار رقابت با شرکت مکینتاش بود که سیستم عامل هایش در سادگی برای کاربرد بی نظیر بود. تا سال 1990 مایکروسافت نسخه ای از را دارا شد که موسوم بود به که به جلب نظر کاربران مکینتاش نزدیک شد. با وجود این همچنان با توجه به نیاز به اجرا بر روی هنوز مستقل و توانا محسوب نمی شد و فلج بود.
بعد از یک تلاش ناموفق که مایکروسافت جهت توسعه، با در سر داشت نسل بعدی سیستم عامل که توانایی استفاده از امکانات های جدید را دارا بود وارد بازار شد که همچنین ویژگی سهل الاستفاده پورت برای کاربر را دارا بود که موسوم بود به توانایی استفاده از امکانات موجود در معاصر خود را دارا بود و ویژگی هایی همچون چند وظیفگی در محیطهای تک کاربره یا چند کاربره را ارائه می داده در آن حین رفت سراغ توسعه روی ماشین های خودش که همچون ویندوز یک سیستم عامل چندکاره و می باشد.
اولین ورژن در سال 1993 منتشر شد، با همان مثل ویندوز 3.1.
ویندوز یک سیستم عامل جدید 32 بیتی بود با توانایی پشتیبانی از نسخه های قبلی و برنامه های ویندوز بعلاوه پشتیبانی از . بعد از چند نسخه از انتشار ویندوز مایکروسافت را منتشر کرد. ویندوز ذاتاً همان معماری داخلی را مثل دارا می باشد برجسته ترین تغییر بیرونی در این ویندوز آن است که مثل ویندوز 98 رابط کاربری یکسانی را ارائه می کند. اصلی ترین تغییر مربوط به معماری در این بود که چند مؤلفه گرافیکی که در حالت به عنوان بخشی از زیرسیستم اجرا می شد، به درون بخش اجرایی ویندوز انتقال داده شد که در حالت اجرا می شود. مزیت این تغییر در افزایش سرعت اجرای این توابع مهم می باشد. اشکال بالقوه این کار این بود که این توابع گرافیکی اکنون می توانستند به سرویسهای سیستمی دسترسی پیدا کنند که این می توانست به پایداری سیستم عامل ضربه بزند. در سال 2000 مایکروسافت نسخه مهم ارتقاء یافته بعدی را معرفی نمود که حالا با عنوان ویندوز 2000 خوانده می شود. در عین حال دوباره شاهد این که معماری دیگر و کرنل و بدنه اجرایی زیربنایی سیستم اصولاً با یکی است اما ویژگی های جدیدی به آن اضافه شده. اهمیت و نقطه اوج در اضافه شدن سرویسها و نانکشنهایی جهت پشتیبانی از پردازش موازی است و من جمله اصلی ترین ویژگی های سرویس می باشد که یک سرویس دایرکتوری توسعه یافته است. که توانایی کردن و نگاشت نامهای دلخواه به هر نوع اطلاعات در مورد این ها را داراست. از نکاتی که در خانواده سیستم عامل های مطرح است تمایز بین و می باشد. ما نسبت و جوهر معماری بدنه اجرایی و میکرو کرنل و سرویسها در هر دو بصورت یکسان قرار می گیرد ولی نسخه شامل بعضی از سرویسها است که جزء ملزومات یک سرور شکل است.
W2K مثال مهمی است از آنچه که در واقع موج جدیدی در سیستم عاملهای کامپیوترهای خانگی محسوب می شود (نمونه های دیگری در این زمینه و می باشد) از خصوصیات این سیستم این است که با وجودی که برای تأمین نیاز تنها یک فعال در هر لحظه ایجاد شده است. از چند برنامگی پشتیبانی می کند.
ساختار سیستم عامل:
W2K یک معماری میکروکرنل خالص ندارد البته آنچه که مایکروسافت از آن یاد می کند موسوم است به معماری میکروکرنل اصلاح شده. با توجه به یک معماری میکروکرنل خالص، W2K قویاً ماژولار طراحی شده است. هر تابع سیستمی بوسیله یک کامپوننت از سیستم عامل مدیریت می شود. بقیه سیستم عامل و تمامی برنامه ها از طریق همان کامپوننت ای که به عنوان رابط استاندارد شناخته می شود به این تابع می توانند دسترسی داشته باشند.
باید بدانیم داده های کلیدی سیستمی تنها از طریق تابع مناسب قابل دسترسی هستند. اصولاً هر ماژول می تواند پاک شود، بروز رسانی شود و یا تغییر محل پیدا کند بدون اینکه نیاز باشد یک عملیات در کل سیستم یا روی واسطه های استاندارد برنامه ای اتفاق بیفتد.
برخلاف سیستم با معماری میکروکرنل خالص W2K طوری پیکربندی شده است تا بتوانند توابع خارجی میکروکرنل را در مُد کرنل اجرا کند.
دلیل این امر کارآیی بالاتر است. چرا که در معماری میکروکرنل خالص بسیاری از توابع غیر میکروکرنل می بایست چندین سوئیچ روی ها و پراسس ها انجام شود و احتیاج به باندهای حافظه خارجی خواهد بود.
یکی از اهداف طراحی W2K اجرا بر روی پلت فرم های مختلف به غیر از ماشینهای بر پایه بود بر این اساس سیستم طراح W2K با یک نگاه واحد به سخت افزار که در لایه زیرین قرار می گیرد با استفاده از شیوه لایه بندی زیر اقدام به طراحی می نمود.
(لایه تجدید از سخت افزار )
وظیفه این قسمت این است که دستورات یک نوع سخت افزار را و پاسخها و واکنشهای مربوط به آن را به همراه موارد خاص و منحصر بفرد آن پلت فرم ویژه بتواند و نگاشت کند.
این لایه سیستم عامل را از تفاوت های سخت افزاری یک پلت فرم ویژه ایزولیت می کند و جدا می سازد. باعث می شود که باس سیستمی مربوط به هر ماشین و یا آن به همراه و تایمرهای سیستمی و ماژول های حافظه نگاه یکسانی به داشته باشند. W2K همچنین توانایی پشتیبانی از یا را دارا می باشد.
: از پر استفاده ترین و اصلی ترین مؤلفه های سیستم عامل تشکیل یافته. کرنل مسئول زمانبندی، سوئیچینگ پراسس ها و مدیریت بر روی ها می باشد و همچنین توانایی مدیریت بر روی موضوع همزمانی بین چند پراسسور را دارا می باشد. نکته مهم در مورد ویندوز 2000 این است که برخلاف سایر پراسس ها و های کُد مربوط به میکروکرنل خود در ها اجرا نمی شود از این رو تنها بخشی از که یا نیست، این بخش از سیستم علل می باشد.