این قراداد مکتوبی است از محمد پیامبر(ص) میان مؤمنان ومسلمانان که ازقریش ویثرب وهرکس ازآنان پیروی کرده وایشان بپیوندد وهمراه آنان جهاد کند زیرا آنان در میان آدمیان یک امتند مهاجرانی که از قریشند برهمان حال عشیره ای خویش در میان خود خونبها می پردازند وفدیه اسیرخویش را به مقدار متداول و عادلانه به مؤمنان می دهند.
مؤمنان پرهیزکار بر بهترین و ارزشمندتری ## هیچ مشرکی مال یاجانی از آن قریش را در پناه خویش نگیرد ومانع دسترسی مؤمنی به آن نشود. هرکس مؤمنی را برجنایت قتلی بکشد با آگاهی روشن از آن باید که قصاص شود مگمراینکه ولی مقتول راضی شود.
پیامبردرمدینه وهجرت پیامبر(ص)
رسول خدا(ص) به خانه کلثوم بن هدم از قبیله بنی عمروبن عوف در می آید. ابوبکر رضی الله عنه به خانه ##بن اساف از قبیله بنی الحارث بن خزرج که در سنح#است می رود.علی بن ابیطالب(ع) سه شبانه روز در مکه می ماند تا ودیعه هایی را که مردم نزد رسول خدا گذاشته اند به آنان بازگرداند. وحضرت علی(ع) بعد از انجام کاربه نزد رسول خدا در خانه کلثوم بن هدم می رود وآنجا زندگی می کند. علی بن ابیطالب که در قبا یک یا دوشب زندگی می کند بعدها می گوید : درقبا زن مسلمانی بود بی شوهر .می دیدم که در تاریکی شب سردی به درخانه او می آید در می زند وزن به در خانه می آید وآنمرد چیزی را که همراه دارد به او میدهد تا به داخل خانه می برد به حال اوظنین شدم به او گفتم" ای کنیزخدا این مردکیست که هرشب می آید و درب خانه تورا می زند وتو بیرون می آیی و او چیزهای به تو می دهد که نمی دانم چیست. در حالیکه توزن مسلمان هستی که شوهرنداری؟ زن گفت: این سهل بن حنیف بن واهب است چون داند که من زنی هستم که کسی راندارم وقتی شب در می آید دست به بتهای قبیله ای دراز می کند وآنهارا شکسته پیش من می آورد که اینها را آتش کن" رسول خدا روزهای دوشنبه دوازدهم ربیع الاول سه شنبه و چهارشنبه و پیج شنبه را در قباء در محله قبیله عمروبن عوف می گذراند ومسجد خویش را بنیان می نهد. عقبان بن مالک و عباس بن عباده بن بنی نضله همراه ثنی چند از مردان بنی سالم بن عوف به خدمت وی آمد و می گویند "ای پیامبر خدا در محله ما اقامت کن که در میان کثرت و تجهیزات وسلیه رفاع خواهی بود. می فرماید " راه این اشاره به ماده شتری که برآن سواراست را باز بگذارید زیرا این فرمانی دریافته است"شتر ازمحله های بنی ## وبنی ساعده وینی حارث بن خزرج و بنی عدی بن نجار می گذرد راهش را باز می کنند تا روانه می شود چون به محله بنی مالک بن نجار می رسد برنقطه ای که بعدها ##مسجد می شود زانو می زند وآنروز یک میدان خرما خشک کنی است مال دو پسرک یتیم از بنی نجار که تحت سرپرستی معاذبن عفراء قرار دارند و نامشان سهل وسهیل پسران عمرواست. ماده شتر زانو می زند. رسول خدا که بر آن نشسته است فرود نمی آید شتر برمی خیزد و سمافت کوتاهی می رود در حالیکه رسول خدا عنان آن را رها کرده هیچ نمی کشد سپس نگاهی به پشت سرش افکنده آنگاه باز می گردد به همان جا که نخست زانو زده بود ودوباره زانو می زند سپس جا خوش می کند و سینه وزیرگلوبرخاک می نهد ودر این هنگام پیامبر خدا فرور می آید ودستور می دهد تا در آن زمین مسجدی ساخته شود. خود ## ابوایوب می ماند تا مسجد و خانه های خویش را می سازد شخصا در پنای مسجد همراه با مسلمانان شرکت می کند. مهاجران و انصار به کار می پردازند ویکسره کار می کنند یکی از مسلمانان چنین می سراید: اگر بنشینیم در حالیکه پیامبر کار می کند.سرزدن ان از ما کاری بس گمراهانه باشد. و مسلمانان این سرود را خواندن می گیرند
"لاعیش الا عیش الاخرۀ اللهم ارحم الانصار والمهاجرۀ "
زندگانی جز زندگانی آخرت نباشد . خدایا بر انصار ومهاجران ببخشای رسول خدا وزن سخن آنان را برهم می زند و می گوید"لا عیش الاعیش الاخرۀ اللهم ارحم المهاجرین والانصار زندگانی جز زندگانی آخرت نباشد خدا پیامبر مهاجرین وانصار ببخشای بردوش عماریاسر خشت بیش از حد می نهند به حضور پیامبر می آید که ای پیامبر خدا مرا کشتند برمن آنقدر خشت می نهند که خود بر دوش نمی گشتند"رسول خدا با دست خویش برگیسوان مجعد عماریاسر می کشد ومی گوید" دریغا برپسر سمیه اینها نیستند که تورا می کشند درواقع تورا دارودسته تجاوزکاران مسلح داخلی را می کشند" علی بن ابیطالب این سرود را می خواند: کسی که مسجد بنا می کند و نشسته وبرخاسته سرگرم کار در آن است با کسی که تن از گردو وغبار می کشد برابر نیست. عمار یاسر این سرود را از وی فراگرفته بنای خواندن را می گذارد چون بسیار می خواند عثمان بن عفان گمان می برد که وی کنایه به او می زند راوی می گوید پسرسمیه از صبح می شنوم که چه می کنید به خدا سوگند خواهید دید که این چوبدستی را با بینی ات آشنا خواهم کرد ." پیامبرخدا به خشم می آِید و می گوید "ازجان عمارچه می خواهند او آنان را به بهشت می خواند وآنان وی را به دوزخ می خوانند عمار پوست میان دودیده و بینی من است. رسول خدا از خانه ابوایوب انصاری به زیدبن حارثه به ابورافع دو شتر و پانصد درهم پول می دهد و آنان در مکه می فرستند تا دختران پیامبر فاطمه وام الکلثوم را با سوده دختر زمعه همسرپیامبربه مدینه آورند رقیه دختر دیگرپیامبرپیش از این با شوهر خود عثمان هجرت کرده است.زینب دختر بزرگ پیامبر را شوهرش را ابوعاص که هنوز کافر است نزد خویش نگاه می دارد زیدبن حارثه همسرخویش ام ایمن وپسرخود اسامه را نیز به مدینه می آورد عبدالله بن ابی بکرهمراه ایشان خانواده ابوبکرازجمله عایشه را به مدینه می آورد وآنان را درخانه حارثه ابن نعمان جای می دهد طلحه نیز با همین عده به مدینه می آید جنگ بدرسرزمینی که قریش در آن تجارت می کند وکاروانهای بازرگانی خویش را به آنجا می فرستد . غزه ایالت جنوبی فلسطین در ساحل مدیترانه است .
قریش کاروان بزرگی به راه انداخته وبه طرف غزه می فرستد کاروانی که در آن سرمایه کلان گرد آمده است هیچ مرد و زنی در قبیله قریش نیست که مبلغی کم یازیاد همراه کاروان نکرده باشد می گویند اموال آن کاروان به پنجاه هزار دینارمی رسد پیامبر چون در انتظار آن است که کاروان قریش از غزه بازگردد طلحه بن عبیدالله وسعیدبن زید را روز پیجشنبه دوم رمضان برای خبرگیری از حرکت کاروان می فرستد و خود یارانش رابرای ## به کاروان بسیج می کند. پیامبر مسلمانان را بسیج می کند و می گوید" اینک کاروان قریش که سرمایه های آنان را دربردارد در راه است شاید خدا آن را نصیب شما سازد عده ای به شتاب آماده حرکت می شوند بطوریکه بعضی همراه پدرخویش به راه می افتند مثل سعدبن خیثمه که با پدرش همراه می شود وبه پدرش می گوید: اگر پای بهشت در میان نبود می گذاشتم تا تنها نصیب شود. اما من امیدوارم که در این سفر به شهادت نائل آیم" پدر می گوید "بگذارتنها نصیب من شود وتودرکنار زنان خانواده بمان" سعد نمی پذیرد پدر می گوید: چاره ای جزاین نیست که یکی از ما دو نفر برای سرپرستی خانواده بماند" آنگاه قرعه می کشند و قرعه جهاد بنام سعد می افتد پیامبر عمروبن ام کلثوم را برای پیش نمازی مردم تعیین می کند وخود با مسلمانان روزیکشنبه دوازدهم رمضان از مدینه بیرون می آید پرچم سفیدی را به صعب بن عمیر می دهد و پیشاپیش حضرت دو پرچم ساه در اهتزاز است. یکی بنام عقاب در دست علی بن ابیطالب است ودیگری بدست "سعدبن معاذ" شامگاه یکشنبه دوازدهم رمضان پیامبر با مسلمانان از بیوت السقیا حرکت می کند سیصدو پیج نفرند. هشت نفر هم به اجازه یا به دستور پیامبر در مدینه مانده اندو بعدها سهم ومزد آنان را می دهد . دویا سه اسب همراه دارند. یکی مال مقداد بن عمروبهرانی . هم پیمان بنی زهره که سبحه نام دارد ودیگری متعلق به مرتد بن ابی مرتد غنوی که سپل نام دارد وسومی مال زبیربن عوام است. هفتاد شتر نیز همراه دارند که بیست تای آن را سعدبن عباده تقدیم کرده است. برهرشتری از یک تا چهار نفر به نوبت سوار می شدند عده ای هم همه راه را پیاده می روند. سعدبن ابی وقاص از پیادگان می گوید: من از کارآمدترین یاران پیامبربودم پیاده راه می پیمودم و ماهرترین تیرانداز بودم چه در رفتن وچه در برگشتن حتی یک قدم سوار نشدم کاروان قریش که سی نفر از جمله عمروبن عاص و محرمۀ بن نوفل همراه آنند ازغزه به طرف مکه به راه می افتد. و در زرقاء از شهرستان معان ## از قبیله جذام به آنان خبر می دهد که محمد همراه یارانش وقتی آنان از مکه به طرف غزه حرکت کرده اند به تعقیب آنان پرداخته و کاروان قریش ## عمر## بیست مثقال طلا مأمور رساندن خبر به قریش می کنند . حکیم بن بسیج شدن کفار مکه خرام که به هیچ وجه مایل به حرکت با کاروان قریش نیست و نشانه هایی از عاقبت شوم آن به چشم دیده می شود برخلاف میل قلبی خود همراه سپاه می شود. مرالظهران یک منزلی مکه ابوجهل چند شترسر می برد یکی از آنها که هنوز جان می دهد به هرسومی پرد وهمه چادرهای اردو را به خون خویش می آلاید.پیامبرجمعه هفدهم رمضان سپاه اسلام شامگاهان دردره بدر اردو می زند علی و زبیر و سعدبن ابی وقاص و # بن عمرو را می فرستد تا به جستجوی آب برخیزد و اشاره به کوه کوچکی به نام ظریب می فرماید" امیدوارم که خبررا در کنار چاهی که پشت این کوه است بیابید باسرعت به طرف کوه می روند و می بینند شتران آبکش را وآبکشان قریش در کنار همان چاهی هستند که پیامبر خدا را یادکرده است. با هم درگیر می شوند و بیشترین آنها می گریزند آن شب سپاه مشرکان تا صبح نگهبانی می دهد.