حدیث 814 :
امام سجاد (ع) : و تضرع و زاری و توجه و روآوردنم را به سوی خود بالاتر( فزونتر ) از روآوردن روآورندگان و سپاسگزاریم را درباره تو بالاتر از سپاس سپاسگزاران گردان
و اجعل رغبتی إلیک فوق رغبه الراغبین ، و حمدی إیاک فوق حمد الحامدین .
صحیفه سجادیه
حدیث 815 :
امام سجاد (ع) : و هنگام نیازمندیم به سوی تو ( مراد هنگام نگرانی و گرفتاری است چون انسان همیشه به خداوند سبحان نیازمند است ) خوارم مساز ( من را از رحمتت بی بهره مگردان ) و به وسیله آنچه در درگاهت نیکویی کرده ام ( اعمالی که پنداشته ام به آنها خشنودیت را به دست آورده ام در حالی که همان اعمال موجب هلاک و تباهی من شده چون به طوری که شایسته نیکویی است نبوده ) هلاکم مکن ( گوییا این جمله اشاره است به فرمایش خدای تعالی " سوره 18 ، آیه 103 " : قل هل ننبئکم بالاخسرین اعمالا ( آیه 104 ) الذین ضل سعیهم فی الحیوه الدنیا وهم یحسبون انهم یحسنون صنعا یعنی " ای پیغمبر ما به مردم " بگو : آیا شما را به زیانکارترین آگاه سازم ؟ آنان کسانی اند که سعی و کوششان در زندگانی دنیا " بر اثر کردارهای نیکو نما " تباه گشته و می پندارند که کار نیکو می کنند . گفته اند : هر که کار خیر و نیکی بجا آورد و بنیاد آن بر اخلاص و ایمان نباشد مندرج در این آیه است ) و دست رد بر پیشانیم مزن ( من را از درگاهت نومید بازمگردان ) به آنچه ( کرداری که ) به وسیله آن دست رد بر پیشانی ستیزه کنندگان با خود زده ای ، زیرا من فرمانبرنده توام ، می دانم ( باور دارم ) که حجت و دلیل ( در هر حکمی ) تو را است ، و تو به فضل و بخشش سزاوارتر ، و به احسان و نیکی کردن سود رسانده تر ، و شایسته ای که از ( کیفر ) تو بترسند ، و سزاواری ( گناهان را ) بیامرزی ، و به عفو نمودن شایسته تری که عقاب نمایی ، و به پوشاندن ( گناه ) نزدیکتری که آشکار سازی
و لا تخذلنی عند فاقتی إلیک و لا تهلکنی بما أسدیته إلیک ، و لا تجبهنی بما جبهت به المعاندین لک ، فإنی لک مسلم ، أعلم أن الحجه لک ، و أنک أولی بالفضل ، و أعود بالاحسان ، و اهل التقوی ، و اهل المغفره ، و أنک بأن تعفو أولی منک بأن تعاقب ، و أنک بأن تستر أقرب منک إلی أن تشهر .
صحیفه سجادیه
حدیث 816 :
امام سجاد (ع) : پس ( اکنون که این گونه مهربانی ) من را زنده دار به زندگی پاکیزه ای ( زندگی با روزی حلال ) که به آنچه می خواهم پیوسته شود ، و به آنچه دوست دارم پایان یابد ، در صورتی که آنچه را نمی پسندی بجا نیاورم ، و آنچه را نهی کرده ای مرتکب نشوم ، و بمیران مردن کسی که نور و روشناییش ( راهنمایش به بهشت ) در پیش رویش و از سمت راستش می رود ( حضرت باقر - علیه السلام - فرموده : روز رستاخیز برای هر که نور " راهنمای به بهشت " باشد " از عذاب و سختیهای آن روز " رهایی می یابد ، و برای هر مؤمنی نوری است )
فاحینی حیوه طیبه تنتظم بما ارید ، و تبلغ ما احب من حیث لا اتی ما تکره ، و لا ارتکب ما نهیت عنه ، و أمتنی میته من یسعی نوره بین یدیه و عن یمینه .
صحیفه سجادیه
حدیث 817 :
امام سجاد (ع) : و من را در درگاهت خوار ( مطیع ) و در نزد آفریدگانت عزیز و ارجمند گردان ، و چون با تو خلوت کرده تنها به سر برم ( از جز تو چشم پوشیده به راز و نیاز بپردازم ) فروتن و در میان بندگانت بلند مرتبه و سرفرازم نما ، و از کسی که از من بی نیاز است ( درخواستی نکرده و نمی کند ) بی نیازم ساز ( چنان کن که من هم از او چیزی نخواهم ) و بر فقر و نیازمندیم به درگاهت بیافزا ( تا درخواستم از تو و راز و نیازم با تو فزونی یابد )
و ذللنی بین یدیک ، و أعزنی عند خلقک ، وضعنی إذا خلوت بک ، و ارفعنی بین عبادک ، و أغننی عمن هو غنی عنی ، و زدنی الیک فاقه و فقرا .
صحیفه سجادیه
حدیث 818 :
امام سجاد (ع) : و از شماتت و شادی دشمنان و پیشامد غم و اندوه و ذلت و خواری ( نزد مردم ) و رنج و گرفتاری ( در کارها ) پناهم ده ، من را در آنچه ( گناهانی که ) بر آن از من آگاهی ( به رحمتت ) بپوشان ( عفو فرما ) به آنچه ( گناهی که ) می پوشاند ( می گذرد ) توانای گرفتن از روی عنف و سختی اگر بردباریش نبود ، و عقاب کننده بر گناه اگر مکث و شتاب نکردنش نبود ( حلم و مکث در انجام کاری مانع از قدرت او نیست ، بلکه مانع از مقدور که آن گرفتن از روی عنف و عقاب است می باشد ، چون قدرت او پیش از فعل است و آنچه با آن منافات دارد عجز و ناتوانی است )
و اعذنی من شماته الاعداء ، و من حلول البلاء ، و من الذل و العناء ، تغمدنی فیما اطلعت علیه منی بما یتغمد به القادر علی البطش لولا حلمه ، و الاخذ علی الجریره لولا اناته .
صحیفه سجادیه
حدیث 819 :
امام سجاد (ع) : و هرگاه به گروهی ( بر اثر نافرمانی ) فتنه و تباهی یا بدی و گرفتاری بخواهی ( پیش آوری ) من را در حالی که پناهنده به تو هستم از آن رهایی ده ، و چون من را در دنیای خود ( دنیایی که مالک آن تویی ) در جای رسوایی به پا نداشتی ( رسوا نکردی ) در آخرت خود ( آخرتی که بر آن استیلا داری ) مانند آن ( در جای رسوایی ) به پا مدار ( رسوا مگردان )
و إذا اردت بقوم فتنه أو سوء فنجنی منها لواذا بک ، و إذ لم تقمنی مقام فضیحه فی دنیاک فلا تقمنی مثله فی آخرتک .
صحیفه سجادیه
حدیث 820 :
امام سجاد (ع) : و اوایل نعمتهایت ( نعمتهای دنیوی ) را با اواخر آنها ( نعمتهای اخروی ) و سودهای دیرینه ات ( آنچه پیش از این تاکنون عطا فرموده ای ) را با تازه های آنها ( آنچه پس از این می بخشی ) برای من توأم و جفت گردان ، و چندان من را مهلت مده و عمرم را طولانی و دراز مکن که با آن دلم سخت شود ( در قرآن کریم " سوره 19 ، آیه 75 " فرموده : قل من کان فی الضلاله فلیمدد له الرحمن مدا حتی اذا راوا ما یوعدون اما العذاب واما الساعه یعنی " ای پیغمبر ما به آنان که به مال و دارایی و جاه و جلال می بالند و خدا را نافرمانی می کنند " بگو : کسانی که در راه ضلالت و گمراهی اند " خلاف دستور شرع رفتار می نمایند " خدای مهربان آنان را مهلت و طول عمر می دهد تا هنگامی که آنچه را بیم داده می شوند ببینند ، و آن یا عذاب و گرفتاری " در دنیا " یا فرا رسیدن " سختی " روز قیامت است ، و " سوره 57 ، آیه 16 " فرموده : فطال علیهم الامد فقست قلوبهم یعنی پس اهل کتاب " مانند یهود و نصاری " عمرهاشان " در غفلت و بی خبری و آرزوی دراز " به طول انجامید و " به سبب آن " دلهاشان سخت گردید ) و بر من مصیبت و سختی مفرست که بر اثر آن نیکویی و خوشی و بزرگیم برود ، و من را به پستی ای که بر اثر آن منزلت و گرامی داشتنم ( در نظر مردم ) کوچک و خوار گردد ، و عیب و زشتی ای که به جهت آن مقام و ارزش من دانسته نشود گرفتار مساز
و اشفع لی اوائل مننک باواخرها و قدیم فوائدک بحوادثها ، و لا تمدد لی مدا یقسو معه قلبی و لا تقرعنی قارعه یذهب لها بهائی ، و لا تسمنی خسیسه یصغر لها قدری و لا نقیصه یجهل من اجلها مکانی .
صحیفه سجادیه
حدیث 821 :
امام سجاد (ع) : و ( از عذابت ) چنان مترسانم که به وسیله آن ( از عفوت ) نومید گردم ، و چنان بیمناکم مگردان که در آن هنگام ترس در دل افکنم ، ترسم را در تهدیدت ( از عذاب روز رستاخیز ) و بیمم را از مهلت دادنت ( تا آنجا که برای عذر و بهانه آوردنم حجت و دلیلی نباشد ) و انذار و ترساندنت ( به وسیله پیغمبر و اوصیاء آن حضرت - علیهم السلام - ) و هراسم را هنگام خواندن جملات ( قرآن ) خود قرار ده
و لا ترعنی روعه ابلس بها ، و لا خیفه اوجس دونها ، اجعل هیبتی فی وعیدک ، و حذری من اعذارک و انذارک ، و رهبتی عند تلاوه ایاتک .
صحیفه سجادیه
حدیث 822 :
امام سجاد (ع) : و شبم را آباد ( شایسته ) گردان و بیدار نمودنت من را در آن برای بندگیت ، و تنها بودنم به شب برخاستن برای ( مناجات با ) تو ، و چشم پوشیم از جز تو به انس و خو گرفتنم با تو ، و درخواست نمودن خواسته هایم به درگاه تو ، و پی در پی درخواست نمودنم از تو در آزاد ساختنم از آتشت و زنهار دادنم از کیفرت ( دوزخ ) که در آن است اهل و سزاوار آن
و اعمر لیلی بایقاظی فیه لعبادتک ، و تفردی بالتهجد لک ، و تجردی بسکونی الیک ، و انزال حوائجی بک ، و منازلتی ایاک فی فکاک رقبتی من نارک ، و اجارتی مما فیه اهلها من عذابک .
صحیفه سجادیه
حدیث 823 :
امام سجاد (ع) : و من را تا مدت و پاره ای از زمان ( هنگام مرگ ) در طغیان و سرکشیم ( در معاصی ) سرگردان و در گرداب نادانیم غافل و بی خبر وامگذار ( اشاره به قول خدای تعالی " سوره 7 ، آیه 186 " : من یضلل الله فلا هادی له ویذرهم فی طغیانم یعمهون یعنی کسانی را که خدا گمراه سازد " رحمت خود را از آنها بازدارد " راهنمایی برای ایشان نیست و آنان را در طغیان و سرکشی واگزارد تا حیران و سرگردان شوند . و " سوره 23 ، آیه 54 " : فذرهم فی غمرتهم حتی حین یعنی پس " ای رسول ما " ایشان را در گرداب نادانیشان واگزار تا هنگام مرگ " یا روز قیامت " ) و من را ( بر اثر ناپسندیها ) پند برای کسی که پند پذیرد ، و عبرت برای کسی که عبرت گیرد ، و سبب گمراهی برای کسی که ( به من ) نظر افکند قرار مده ، و با من مکر مکن ( من را بر اثر فریبی که داده ام کیفر منما ) در میان کسانی که با آنها مکر می کنی ، و دیگری را به جای من مگزین ( که از او راضی و خشنود باشی و من را از درگاهت برانی ) و نامم را تغییر مده ( دوزخی مگردان ) و تنم را ( در دنیا به آفت و درد و در آخرت به عذاب و کیفر ) تبدیل مفرما ، و من را مضحکه و سبب خنده آفریدگانت و مسخره خود ( خوار و پست در درگاهت ) و جز پیرو خشنودیت و جز به کیفر رساندن ( دشمنانت ) برای تو خدمتگزار مگردان
و لا تذرنی فی طغیانی عامها ، و لا فی غمرتی ساهیا حتی حین ، و لا تجعلنی عظه لمن اتعظ و لا نکالا لمن اعتبر ، و لا فتنه لمن نظر ، و لا تمکر بی فیمن تمکر به ، و لا تستبدل بی غیری ، و لا تغیر لی اسما ، و لا تبدل لی جسما ، و لا تتخذنی هزوا لخلقک ، و لا سخریا لک ، و لا تبعا إلا لمرضاتک ، و لا ممتهنا إلا بالانتقام لک .
صحیفه سجادیه
حدیث 824 :
امام سجاد (ع) : و از لذت و خوشی گذشتت ، و شیرینی مهربانی و آسودگی و روزیت ، و بهشت پر نعمتت فیروز و کامیاب ساز ، و به وسیله توانگری از توانگریت مزه فراغت و انجام دادن برای آنچه ( عبادت و بندگی که ) تو دوست داری ، و کوشش در آنچه ( عمل از روی اخلاص و پاکیزگی ) را که نزد ( درگاه رحمت عامه و خاصه ) تو نزدیک می گرداند به من بچشان ، و تحفه و ارمغانی از تحفه هایت ( نیکوییهای برگزیده ات ) به سویم بفرست ( به من عطا فرما ، در حدیث نبوی - صلی الله علیه و آله - است : روز و شبی نیست جز آن که در آن از جانب خدای عز وجل برای من تحفه و ارمغانی است