درزمانه ای زندگی می کنیم که آدمها دائما از بدبختی صحبت می کنندواز مشکلاتشان دم می زنند.
خوشبختی وبدبختی ، موفقیت و شکست ورسیدن به آرزوها دقیقا دست خودمان است. افرادی که غر
می زنند به جایی نمی رسند. ما عادت کرده ایم که دائما تقصیر مشکلاتمان را گردن دیگران بیاندازیم.
ولی هر زمان که انگشت اشاره مان به سمت دیگران است ودیگران را مقصر می دانیم سه انگشت
دیگر به سمت خودمان است. یعنی خودمان مقصر هستیم. وشصت رو به بالا می گوید خدا شاهد
است خودت مقصر هستی .بعضی ها حرفه ای اندو گردن خدا می اندازند:خدامقدر کرده!
متاسفانه آگاهی کم در ارتباط با مسائل دینی باعث شده تا مشکلات را به خدا نسبت دهیم. خدا
درقرآن می فرماید: همه ی بدیهایی که در زندگی به شما می رسد از جانب خودتان است وبه خدا
ارتباطی ندارد. بعضی ها عادت کرده اند بگویند خدا مقدر کرده است. ما انتخاب می کنیم که تقدیر ما
چه باشد. دست خودمان است که زندگی هامان را به سادگی عوض کنیم. خیلی چیزها که برایمان آرزو
شده است ،خودمان مقصریم که به آن نرسیده ایم.
مغز انسان بسیار بسیار توانمند است. کامپیوتری که در هر ثانیه می تواند،چهار میلیون محاسبه کند،
اگر به مدت صد سال کار کند، این کارکرد به اندازه ی کار کرد یک ثانیه ی مغز انسان است.
در طول زندگی 88% مغز ما دست نخورده باقی می ماند وبا ما به گور می رود. 12% بقیه را هم به
بدترین شکل استفاده می کنیم.
هر کاری که می کنیم دستور آن را مغز می دهد. اگر مغز را با یک خط افقی به دو قسمت تقسیم
کنیم، قسمت بالا وپایین مغز را می سازد. کارهایی که ارادی است را نیمه ی بالای مغز دستور می-
دهد یا همان نیمه ی خود آگاه مغز. کارهایی را می کنیم که غیر ارادی است مثل کار کردن
دستگاههای داخلی بدن که بدون اراده ی ماست وفرمان آن را نیمه ی پایینی مغز می دهد.،یا همان
ضمیر ناخودآگاه .انسانی که هفتاد سال عمر می کند، درطول هفتاد سال زندگی قلبش دوونیم میلیارد
بار می زند وفرمان دانه دانه ی آن را ضمیر ناخودآگاه یا نیمه ی پایین مغز می دهد.
نیمه ی پایین مغز دقیق ومنظم وعالی عمل می کند.پس چرا خواسته هایمان را در طول زندگی به نیمه
پایین مغز ندهیم که ما را به نتیجه ی عالی برساند؟یکی از دلایل عدم استجابت دعا نیز این است
که دعا را به نیمه ی پایین مغز منتقل نکرده ایم.
امروز می خواهیم این امر را یاد بگیریم.درابتدا تفاوتهای دو قسمت بالایی وپایینی مغز را با هم مرور
می کنیم:
(1):ضمیر خودآگاه فقط وقت بیداری عمل می کند وزمان هوشیاری، ولی موقع خواب فعال نیست ولی
نیمه ی پایین مغز در تمام طول عمر کار می کند. خیلی اوقات اتفاق افتاده که به مسئله ای تا آخر شب
فکر می کنیم وبه جواب نمی رسیم ولی آن را در خواب حل می کنیم.که این کاررا ضمیر ناخودآگاه که
استراحت نمی کند انجام داده .
(2): ضمیر خودآگاه فقط چیزهای منطقی را قبول می کند ولی ناخودآگاه خیر. یعنی تمام چیزهای
منطقی وغیر منطقی را می پذیرد وتا آخر عمر نگه می دارد.
(3): تابه حال کنار کوهی فریاد زده اید؟وآن صدا درکوه طنین اندازشود؟و صدا به خودتان برگردد؟
ضمیرناخودآگاه مانیز مثل کوه عادت کرده چیزهایی راکه به او می دهید،تکرار کند.چه خوب،چه بد.
افراد خواسته یا ناخواسته به هم حرفهای بد می زنندمثل:احمق،کودن و....وگاهی حرفهای خوب یعنی
تحسین برانگیزمثل:آفرین،احسن و....هردوی این افراد شب که می خوابند، ضمیر خودآگاهشان خوابیده
ولی ناخودآگاه بیدار است وخاصیتش این بود که هر چیزی را بزرگ کند.به کسی که گفتیم کودن،ضمیر
ناخودآگاهش،مرتب همین کلمه را تکرار می کندوصبح که بیدار می شود،آثار این کودن گفتن ها را
می بیند.وبر عکس آن هم برای شخصی که گفتیم احسن وآفرین ...رخ می دهد.
حرفهایی که در طول روز می زنیم یا می شنویم ،چیزهایی که می نویسیم،به چیزهایی که فکر می
- کنیم،اینها همه در ضمیر ناخودآگاه ما تکرار می شود.
(4): ضمیر خودآگاه ما فقط در درون ماست،درمغز.ولی ناخودآگاه درهمه ی هستی وجود دارد.
قانونی در فیزیک داریم که می گوید:هر ذره ای در جهان در حال متساعد کردن انرژی است.حتی بدن ما
انرژی متساعد می کند.ومی توان از این انرژیها از بیرون بدن فیلم گرفت. که همانندابری است و البته با
چشم دیده نمی شود.انرژی که از بدن ارسال می شود،با انرژی مواد بیجان دو فرق اساسی دارد:
((1)): انرژی ما قابل هدایت به یک سمت مشخص است ولی در مواد بیجان خیر .به محض اینکه به
کسی یا چیزی فکر کنیم،انرژی ما به سمت او می رود وطرف مقابل هم در همان لحظه به ما فکر
می کند.انسانها با تبادل انرژی هایشان به همدیگر قادرند فکر هم را بخوانند.