دوستان خوب
دوستان خوب یک سری ویژگی دارند که آنها را از دیگران متمایز می کند و سبب می گردد دوستان بیشتری در کنار خود داشته باشند. بنابراین با تغییر رفتار خود به جرگه این افراد بپیوندید.
1یک دوست خوب حرفهایی که به صورت محرمانه به وی زده شده است را نزد خود نگه داشته و راز دار شما می باشد.
2وقت شناس بوده و در قرار ملاقات ها و یا میهمانی ها قابل اطمینان بوده و سر موقع حضور می یابد.
3 یک دوست خوب به موفقیت موفقیت و یا دوستان شما حسادت نمی ورزد.
4یک دوست خوب هنگامی که دچار بیماری و کسالت می گردید با شما تماس گرفته و حالتان را جویا می شود وبه عیادت شما می آید.
5وی می داند که چه زمانی صحبت و چه زمانی سکوت نموده تنها گوش دهد.
6هنگامی که حالتان مساعد نبوده و یا دل و دماغ کاری را ندارید و پکر هستید وی از شما دلخور نمی شود.
7اگر شما به فضای بیشتری نیاز داشته باشید و یا می خواهید تنها باشید آنها این رفتار شما را طرد شدگی تلقی نکرده و دلگیر نمی شوند.
8 یک دوست خوب همه چیز های بدتان را تحمیل می کند.
9وقتی نظر او را در مورد مسئله ای جویا شوید با جان و دل و صادقانه نظرات و عقاید خوشد را در اختیارتان قرار می دهد و حتی اگر به نصایحش نیز عمل نکنید ناراحت نمی شود.
10 وی با شما می خندد گریه می کند و کارهای ماجراجویانه انجام می دهد اما به دیگران چیزی در مورد آنها نمی گوید.
11 پیش از سر زدن به منزلتان شما را مجبور نمی کند که خانه را تمیز کنید
12 وی اجازه نمی دهد کسی پشت سر شما و در غیاب شما در موردتان بد گویی کند و به دفاع از شما خواهد پرداخت.
13 شما را به کارهای ماجراجویانه رشد دهنده و پیشرفت در کار تشویق خواهد کرد.
14 هنگامی که خودروی شما دچار نقص فنی گردد شما را به مقصدتان خواهد رساند.
15 روز تولدتان همیشه به یادش بوده و اگر برنامه خاصی برای آن روز تدارک ندیده باشید شما را به بیرون برده و برایتان کیک سفارش می دهد.
16 دوست خوب از شما انتظار ندارد که اتوماتیک وار با عقاید وی در خصوص مسائلی همچون مد لباس باشید. و به عقاید شما حتی اگر بر خلاف عقایدش باشد احترام می گذارد.
17 هیچ گاه شما را نزد دیگران خرد و تحقیر نکرده بلکه همواره به شما احترام می گذارد و در حضور دیگران از شما تعریف می کند.
اگر دوستی را سراغ ندارید که با شما اینگونه رفتار کند شاید یک دلیل آن این باشد که شما نیز با آنان چنین رفتاری تا به حال نداشته اید. اهمیت دوست و دوستی
آن زمان که غصه های دنیا روح را می پژمرد، آن زمان که قلب در چنگال اندوه و ماتم فشرده می شود، آن زمان که دل می گیرد و هم صحبتی می طلبد، در تمنای کسی هستم که سخنم را به درستی بشنود، دردم را بفهمد و روحم را با کلامی یا حتی نگاهی التیام بخشد.
هدف غایی فرد مسلمان بندگی خدا و کمال یافتن در ابعاد روحی و اخلاقی است، پس انتخاب دوست باید متناسب با این هدف والا باشد. دوست خوب ما را به یاد خدا می اندازد و از معاصی باز می دارد و به کار خیر وادار می کند. وجود او سبب نجات از تنهایی و بیرون آمدن از وحشت انزواست. در تنگناهای زندگی آدمی یار و غمخواری خواهد داشت و در تصمیم گیری ها مشاور و راهنمایی. اگر غمی پدید آید دوست
و یاور آدمی آن را از دل می زداید و اگر حرکت و سفری در پیش آید آرامش و اطمینان در اثر وجود دوست حاصل خواهد شد.
روایات ما می گویند: دعای مؤمن برای مؤمن دفع بلا می کند و دوستی و انس در راه خدا دریچه ی روزی را به روی انسان می گشاید.
نظر به چهره ی مؤمن به شرطی که در راه خدا باشد عبادت است.و برادری و صفای با هم در طریق جلب رضای خدا موجب غفران ذنوب است.
خداوند دل انسان را به نور خود روشن می کند و آن را برای برادر مسلمانش نرم می نماید، به گونه ای که او را دوست بدارد و حتی وجود خود را در وجود او فنا کند.
محمد فرستاده خداست و یاران و همراهانش بر کافران بسیار سخت و با یکدیگر بسیار مشفق و مهربانند آنان را در حال رکوع و سجود بنگری که فضل خدا و خشنودی او را می طلبند علامت شان بر اثر سجده در چهره هاشان (معلوم) است این وصف حال آنها در تورات است و مثل حالشان در انجیل به دانه ای ماند که جوانه اش را بیرون آورده او را کمک کند پس او محکم شود و بر روی ساقش بایستند که کشاورزان را به تعجب آورد تا این که کفار را به آن ها به خشم آورد خدا به مؤمنین و نیکوکاران آمرزش و پاداش بزرگی را وعده داده است.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: ریشه ی عقل پس از ایمان، دوستی با مردم است. (1)
- به وسیله ی سه چیز به جوان مردی هر انسانی می توان پی برد: قرائت قرآن- آباد کردن مساجد- داشتن دوست فراوان.
شخص مسلمان پس از نعمت اسلام فایده ای سودمندتر از نعمت دوستی و رفاقت که برای خدا باشد به چنگ نیاورده است.
امام صادق علیه السلام:
آدمی با برادر خود بسیار است.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
هان! دوست داشتن مؤمن یکی از بزرگترین رشته های ایمان است.
امام صادق علیه السلام:
سه چیز همیشه کم یاب بوده و هست؛ دوست خدایی، همسر صالح و مهربان، فرزند رشید. هر کس به یکی از این سه امر دست یافت به خیر دنیا و آخرت رسیده است.
هر چیزی مایه ی آرامشی دارد و مایه ی آرامش شخص مؤمن برادر ایمانی و دینی اوست و مانند پرنده ای که به سوی هم جنس خود پر می گشاید او در کنار دوست و رفیقش آرام می گیرد.
امام رضا علیه السلام:هر کس دوست خدایی پیدا کند در بهشت خانه ای تهیه کرده است.
دوستی سبب کشف ضعف و قوت های انسان است. دوست خوب پوشاننده ی عیوب و کمک رسان در رفع آنهاست و تقویت کننده ی نقاط مثبت انسانی، تا برای ارتباط بهتر با کل افراد جامعه آماده شویم. توصیه می شود که همیشه با بهتر از خودمان دوست شویم تا مثل مربی مهربان، رفتار بهتر را از او بیاموزیم.
سعی کنیم هر چه بیش تر دوست بگیریم چرا که به آن سفارش شده ایم.
امام علی علیه السلام:
انسان باید در نگهداری دوستان قدیم خویش کوشا باشد و رفیقان هر کس هر چند فراوان باشند باز اندکند، هم چنان که حتی یک دشمن را هم نباید دست کم گرفت و اندک دانست.
امام صادق علیه السلام:
هر که خواهان افزودن بر شمار برادران و یاران نباشد، به زیان گرفتار آید (2)
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
هر کس برادر مسلمان جدیدی برگزیند، خداوند در بهشت برای او برجی بنا نهد. (3)
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
بر شمار برادران بیفزایید زیرا در قیامت هر مؤمنی شفاعتی می کند.(4)
امام علی علیه السلام:
ناتوان ترین مردم کسی است که در دوست یابی عاجز و ناتوان باشد، و ناتوان ترین از او کسی است که برادران فراهم آمده را از دست دهد.
دوستی، نوعی خویشاوندی اکتسابی است، و اعتماد به هیچ رنجیده ای تو را روا نیست.
امام صادق علیه السلام:
از امام صادق علیه السلام (5) نقل شده که فرمود: فرمودند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:دوستی با مردم نیمی از عقل است.
از حضرت امام رضا علیه السلام درباره ی خوشی دنیا سؤال شد؟ فرمودند: وسعت منزل (بزرگی خانه) و زیادی دوستان.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
دوست بسیار گیرید،زیرا خدای شما با حیا و بخشنده است و شرم دارد که روز رستاخیز، بنده ی خود را در میان برادرانش عذاب کند.
شیوه های دوست یابی
الف. روش احساسی
در این روش، انتخاب دوست تنها بر اساس هیجان و احساسات لحظه ای انجام می پذیرد و این روش از اندیشه و تعقّل تهی بوده، به عاقبت و ثمرات این دوستی توجه کافی نمی شود و همین که نیاز نوجوان را به طور موقت برآورده می کند، کافی است. اما اینکه در میانه راه و یا پایان آن چه نتایجی به بار خواهد آمد، برای او اهمیتی ندارد.
ب. روش عقلانی
به کارگیری این روش استمداد از بهترین یار زندگی، یعنی «عقل» است. عقل، حجّت و هدایتگر درونی است و اگر کارهای انسان بر اساس هدایت و راهنمایی او انجام گیرند، با سعادت و پیروزی همراه می شوند، و شخصی را که عقل برای انسان رفیق راه می سازد، هم در دنیا و هم در آخرت، مفید به حال او و باعث کمال او می گردد. عقل به عنوان هدایتگر درونی، به انسان توصیه می کند تا از تجارب افراد بزرگسال و دلسوز، که مورد اطمینان هم هستند، کمک بگیرد
ویژگی های روش عقلانی:
1. توجه به سرانجام دوستی;
2. پرهیز از شتاب زدگی در انتخاب دوست;
3. سنجش دوستان با معیارهای عقلی.
برای وضوح مطلب، به یک مثال توجه کنید:
اگر برای خرید گل بوته ای به گل فروشی مراجعه کنیم و ببینیم که دو بوته از یک نوع در آنجا وجود دارند; یکی شاخ و برگ زیاد و تعدادی غنچه آماده شکوفایی دارد، اما با ریشه ای سست و ضعیف، و دیگری با شاخ و برگی کم پشت و کم غنچه اما با ریشه ای قوی، در اینجا چه تصمیمی خواهیم گرفت؟
احساسات به ما می گویند: آن را که شاخ و برگ زیادی دارد، انتخاب کن، ولی عقل می گوید: نه، چون ریشه اش ضعیف است زود خشک می شود و آن دیگری که ریشه های قوی دارد، زود پایه های خودش را در زمین محکم می کند و به زودی برگ و گل فراوان خواهد داد.
در انتخاب دوست هم مسئله بدین گونه است; دوست ریشه دار و با اصالت بسیار بهتر از رفیق خوش زبان، زیبا چهره، شیک پوش و پولدار است.
حضرت علی(علیه السلام) در تبیین روش دوست یابی عقلانی می فرماید: «مَن اتَّخذَ اَخاً بَعْدَ حُسنِ الاختیارِ دامَتْ صُحبَتُهُ و تَأکَدَّت مَودَّتُهُ، وَ مَنْ اتَّخَذَ اَخاً مِنْ غَیرِ اختِبار ألجأهُ الاِضطِرارُ الی مُرافَقَه ِ الأشرار»; کسی که پس از یک امتحان خوب، دوستی برگزیند رفاقت و دوستی آن ها دایمی و مودّت ایشان محکم خواهد بود، و کسی که بدون امتحان و دقت در احوال دیگران، دوست و برادری برگزیند به افراد شرور و گم راه گرفتار می شود.
ج. روش ترکیبی (عقلانی و احساسی)
به دلیل آنکه در دوستی ها، عواطف و محبت نقش تعیین کننده و ویژه ای دارد، لازم است در انتخاب دوست، به این جنبه توجه شده و فقط از معیارهای عقلانی محض استفاده نگردد. از این رو، بهترین روش انتخاب دوست روش سوم است; یعنی از معیارهای عقلانی استفاده شود و به عواطف و احساسات هم توجه گردد و از آن ها غافل نشود; زیرا اگر انتخاب یک دوست و رفیق هرچند با معیارهای عقلی سازگار باشد، ولی دوست داشتنی نبوده و دل انسان به او میل و گرایشی نداشته باشد شایسته دوستی نیست; ولی اگر بر اساس عقل و شرع و احساس (عاطفه) فردی را برای دوستی و رفاقت برگزینیم، این دوستی پایدار، ارزشمند و واقعی خواهد بود.