پرخاشگری
تفاوتهای جنسیتی
پسرها پرخاشگر از دخترها هستند . این تفاوت در غالب فرهنگها و تقریبا در همه سنین و نیز در غالب حیوانات دیده می شود. پسرها بیش از دخترها پرخاشگری بدنی و لفظی دارند ( مک کوی و جکلین ، 1974 ، 1980 ، پارک و اسلابی ، 1983 ) از سال دوم زندگی این تفاوتها آشکار می شود.
بر اساس مطالعات مشاهده ای در مورد کودکان نوپای بین سنین 1 تا 3 سال تفاوتهای جنسیتی از لحاظ تعدد پرخاشگری بعد از 18 ماهگی ظاهعر می شود و قبل از آن اثری از آن نیست ( فاگوت و هاگان 1982 )
پسرها به خصوص به هنگامی که به آنان حمله ای می شود ( سا کسی مخل کارهایشان می شود تلافی می کنند. در یک مطالعه مشاهده ای در مورد کودکان پیش از مدرسه پسرها فقط اندکی بیش از دخترها مورد حمله قرار گرفتند ، ولی دو برابر دخترها تلافی کردند ( به نقل از پارک و اسلابی ، 1983)
چه چیزی این تفاوتهای جنسیتی را توجیه می کند؟ در این مورد هم توجیهات فیزیولوژیکی ارائه شده و هم توجیهات اجتماعی بعضی از نظریه پردازان معتقدند که ثبات تفاوتهای جنسیتی که در همه ی فرهنگها و همه حیوانات دیده می شود.
تغییرات رشدی
کودکان در 12 ماهگی وقتی باهم هستند شروع به ابراز رفتار پرخاشگرانه وسیله ای می کنند .رفتار پرخاشگرانه آنان غالبا به خاطر اسباب بازی و متعلقات دیگر است و در ارتباط با همسالان ابراز می شود کودکان گاهی اوقات به والدین و کودکان بزرگتر حمله ور می شوند ولی لین گونه پرخاشگری در مقایسه با پرخاشگری با همسالان نسبتا نادر است . کودکان همچنان که به سالهای پیش از مدرسه نزدیک می شوند کمتر دست به اعمال پرخاشگرانه می زنند و در نوع پرخاشگری آنان هم تغییراتی ایجاد می شود. یعنی وقتی که پرخاشگری ابراز می شود غالبا خصمانه است و کمتر وسیله ای است . به این معنا که کودکان برای به دست آوردن هدفهای ویله ای کمتر مستقیما از حربه های جسمانی استفاده می کنند . ولی وقتی که به کسی حمله لفظی یا بدنی می کنند. بیشتر امکان دارد که لفظی دست کم در سالهای قبل از مدرسه با افزایش سن افزایش می یابد .
نقش والدین و خانواده در رفتار خشونت آمیز پرخاشگری رفتار ضد اجتماعی کودکان
تحقیقات نشان داده است که والدین نوجوانی که دارای رفتارهای ضد اجتماعی و خشونت هستند رفتارهایی همچون قلدری کتک کاری ، شرکت در اعمال خلاف و جرم هایی مثل دزدی از مغازه ها را به عنوان یک رفتار ضد اجتماعی که باید مورد نکوهش قرار بگیرد قلمداد کنند تاثیر نقش والدین در بروز رفتار ضد اجتماعی در سنین مختلف متفاوت می باشد به عنوان مثال عدم نظارت کافی به طور آشکار نقش مهمی را در اواخر دوره ی کودکی ایفا می کند هم چنین تحقیقات انجام شده نشان می دهد والدینی که نظارت و کنترل دقیقی به فرزندانشان داشته اند از احتمال این که به رفتارهای ضد اجتماعی رو بیاورند خیلی کاهش یافته است والدینی که از تنبیهات بدنی می کنند ممکن است نقش مستقیم و مهمی در به وجود آمدن رفتارهای ضد اجتماعی و خشونت در فرزندانشان داشته باشند تحقیقات موسسه ی ملی سلامت روانی در ایالات متحده نشان می دهد کودکانی که مورد سوء آزار جسمی و غفلت قرار گرفته بودند از جانب والدینشان احتمال انجام رفتارهای خشن و خشونت آمیز در آن ها خیلی بیشتر بوده است .