بطری «PET»
از ملاحظات اصلی در انتخاب نوع موادی که همراه بطری «PET» در محصول وجود دارد، یکی سازگاری آن ماده با «PET» در حین بازیافت و دیگری امکان جداسازی راحت آن از بطری در فرآیند های جداسازی معمول که به کمک آب (تفاوت چگالی) انجام می شود می باشد. مواد همراه بطری شامل درها، واشر داخل در، پایه ی بطری، برچسب، دستگیره، روکش ایمنی و پوشش های اعمال شده بر بطری، می گردد. چگالی «PET» بیشتر از 1 می باشد و در این سیستم های جداسازی، ته نشین می گردد و برای جداسازی آسان در این گونه سیستم ها ، بهتر است که مواد همراه بطری همگی چگالی کمتر از 1 داشته باشند تا بر روی آب غوطه ور شوند و به راحتی جدا گردند و یا اینکه با «PET» سازگار باشند.
پی وی سی
استفاده از پی وی سی به هر شکل آن همراه بطری های «PET» نامطلوب است و باید از آن اجتناب گردد این ماده می تواند به صورت در، واشر ، برچسب و روکش ایمنی همراه بطری باشد.
مقادیر بسیار کم پی وی سی (در حد جزء در میلیون) می تواند «PET» بازیافتی کار برای اکثر مصارف نامناسب سازد. از آنجا که پی وی سی نیز مانند «PET» از آب سنگین تر است، نمی توان با سیستم های معمول جداسازی با آب، آنها را از هم تفکیک کرد.
درها/ واشرها
درها ساخته شده از پلی پروپیلن و پلی اتیلین سنگین به ترتیب، بهترین انتخاب می باشند، زیرا جداسازی آن ها به روش غوطه وری ساده است. درهایی که واشر ندارند و یا بعد از جدا کردن حلقه ای از خود بر روی بطری به جای نمی گذارند بهتر می باشند استفاده از پی وی سی به عنوان در یا واشر اصلا مطلوب نیست. با آنکه برای اکثر بازیافت کنندگان واشرهای «EVA» قابل قبول است. ولی همراه درهای آلومینیومی استفاده نشود زیرا جداسازی آن ها مشکل تر است و مستلزم سرمایه گزاری بیشتر برای قسمت جداسازی است. درهای ساخته شده از پلی استایون و پلاستیک های گرما سخت نیز مناسب نیستند.
روکش های ایمنی
اگر قرار است سیستمی برای نشان دادن دست خوردگی بطری تعبیه شود بهتر است این سیستم جزئی از خود بطری باشد استفاده از روکش های ایمنی (بیشتر از نوع همرو) توصیه نمی شود، زیرا اگر نتوان آنها را به راحتی از بطری جدا کرد می تواند به صورت منبعی از ناخالصی عمل کند در طراحی این روکش ها باید امکان جداسازی راحت آنها لحاظ گردد. از به کارگیری روشکهای از جنس پی وی سی باید اجتناب گردد.
رنگ بطری به طور سنتی «PET» بازیافتی بی رنگ بیشترین ارزش و پرتعدادترین مصارف نهایی را دارد. در مرحله ی بعدی بطری های سبز شفاف بیشترین ارزش را دارند. بطری های با رنگ های دیگر و یا بطری های مات مصرف بسیار کمی دارند و برای اکثر بازیافت کندگان، این گونه بطریها ناخالصی محسوب می گردد بنابراین باید از تولید بطری های رنگی و مات اجتناب کرد مگر آنکه حجم تولید بسیار زیاد باشد و مصرفی برای ماده ی رنگی نهای متصور باشد.
برچسب / چسب
LDPE MDPE, HDPE, OPP, PP یا LLDPE بهترین مواد برای ساخت برچسب می باشند. باید دقت کرد که برچسب ها در فرآیند شستشو، لایه لایه نشوند.
برچسب های کاغذی از آنجا که می توانند الیاف و چسب را وارد محصول نهایی کنند. موادی نامناسب هستند. برچسب های فلز پوش (متالایز) نیز می توانند باعث آلودگی مواد و افزایش هزینه های جداسازی گردند به طور کلی برچسب هایی که چگالی کمتر از 1 دارند به دلیل راحتی جداسازی در سیستم غوطه وری، مناسب تر هستند. با آنکه برچسب های پلی استایرن از طرف اکثر بازیافت کنندگان مورد تایید می باشد،
ولی باید این مواد را به صورت اسفنجی استفاده کرد، تا چگالی کمتر از 1 باشد از برچسب های پی وی سی نباید استفاده کرد.
بعضی رنگ های مورد استفاده در چاپ برچسب ها، در آب داغ حل شده باعث رنگی شدن مواد بازیافتی می گردد بهتر است که این رنگها قبلاً از نظر لوله کردن مواد حین شستشو مورد آزمایش قرار گیرد. ( روش هایی برای آزمودن این پدیده وجود دارد) چسب های مورد استفاده باید در دمای 60 تا 8 درجه ی سانتیگراد در آب حل شده و یا در آن خش شوند تا بتوان آن ها را با سیستم های شستشوی رایج جدا کرد اگر چسب ها به خوبی جدا نشوند. روی سطح دانه های «PET» مانده و همراه خود ناخالصی های دیگر را وارد سیستم می کنند مقدار استفاده از چسب و مساحتی که اعمال می گردد باید کمترین ممکن باشد تا مقدار ناخالصی ناشی از آن به حداقل برسد.
چاپ روی بطری
تمام تصاویر هایی که به غیر از تاریخ، بر روی بطری چاپ می گردد، باعث آلودگی مواد بازیافتی می شود. مرکب هایی که برای این چاپ ها به کار می رود می تواند وارد آب شستشو شده و رنگ مواد بازیافتی را خراب کند که باعث کاهش ارزش «PET» بازیافتی می گردد.
لایه ها / پوشش ها
در بعضی از بطری ها برای رسیدن به ویژگی های خاص ( معمولا ناعبور ساختن در برابر گازها) از پوشش های در درون و بیرون بطری استفاده می شود این پوشش ها یا باید با «PET» سازگار بوده و یا بتوان آن را به راحتی جدا کرد در صورت لزوم استفاده از پوشش بهتر است مقدار آن در حداقل ممکن حفظ شود تا هزینه های هزینه های جداسازی آن و میزان ناخالصی مواد بازیافتی حداقل باشد.
پایه ی بطری / چسب
بهتر است که در صورت امکان از پایه برای بطری استفاده نشود، زیرا وارد کردن ناخالصی در سیستم باعث افزایش هزینه های جداسازی می گردد. پلی اتیلین سنگین و یا «PET» بی رنگ باشد. اگر پایه ها به بدنه چسبانده می شوند، چسب مورد استفاده باید در دمای 60 تا 80 درجه سانتی گراد در آب و یا در آن پخش گردد در اینجا نیز مقدار چسب مورد استفاده باید حداقل باشد.
دیگر مواد همراه
بهتر است که تعداد مواد همراه بطری در حداقل نگاه داشته شود. در صورت لزوم استفاده از قطعه ای همراه بطری، باید در انتخاب آن از ملاحظات ذکر شده در بخش های قبلی تبعیت گردد. بهترین انتخاب ها پلی اتیین سنگین و «PET» بی رنگ می باشند.
در صورت استفاده از چسب برای اتصال نیر قابلیت شستشوی آن و مصرف حداقل چسب باید همیشه مد نظر قرار گیرد.