کبوتر (فاخته یا قمری صخره ای)
معمولاً به عنوان کبوتر شناخته میشوند. فاخته ها مدتها قبل از طریق اروپا به آمریکای شمالی وارد شدند، این پرندگان صدها سال است که با انسانها همدم هستند. فاخته صخره ای تصور میشود که اولین پرنده رام شده بوده که اگر به قبل برگردیم، از زمان مصریان قدیم برای گوشت شان پرورش می یافتند.
شرح:
این پرندگان از نظر رنگ گوناگونند. این مسئله به سبب اصلاح نژاد توسط انسان میباشد. در حدود 13 اینچ طول با یک سر خاکستری تیره، گردن قوس و قزحی با یک پشت خاکستری روشن و دو تا بال تیره.
عادات جفتگیری:
این پرندگان تک جنس اند، جفتها اغلب در فصلهای متوالی در تمام مدتی که هر دو جفت پرنده زنده اند جفتگیری خواهند کرد. اغلب تلاش خواهند کرد چندین جوجه را در هر سال تولید کنند. گاهی چهار یا پنج جوجه در یکسال ایجاد خواهند کرد.
عادات آشیان سازی:
عادات آشیان سازی این پرندگان کمی عجیب (منحصر به فرد) است. نر یک محلی را تحت نظر ماده انتخاب می کند، یک شاخه درخت (تکه چوب) را انتخاب می‌کند و آن را از طریق پشت بدن حمل می کنند و در مقابل جفتشان می گذارند. ماده ای که در منطقه آشیان سازی می ماند، چوبهایی را که نر برای او آورده قبول می‌کند و آن ها را در زیر خودش قرار می‌دهد.
لانه این پرندگان میتواند بر روی لبه (طاقچه) ساختمان، تیرهای عرضی طاق، تیرهای عمارت و زیرپل ها یا درون انبار غله (طویله) یافت شود. آشیانه از نظر شکل شبیه نعلبکی (بشقاب کوچک) میباشد و از شاخه ها و برگها درست شده. ماده ممکن است که در آشیانه برای یک روز یا دو روز قبل از گذاشته شدن اولین تخم بنشیند. عموماً 2 تخم سفید گذاشته شده. هر دو جنس نر و ماده روی تخم می خوابند، هر چند ماده کار خوابیدن روی تخم در شب را انجام می‌دهد. خوابیدن روی تخم 18 روز طول می کشد و جوجه جوان 25 تا 29 روز بعد از بیرون آمدن از تخم آشیانه را ترک می‌کند. در ابتدا، جوجه جوان بوسیله شیر کبوتر تغذیه شده (غذای برگردانده شده یا قی شده از چینه دان والدین). در یک دوره زمانی 10 روزه، جوجه جوان بوسیله مقادیر افزوده شده غذای جامد مثل هزارپاها تغذیه میشود.
عادات غذا خوردن:
کبوترها از روی زمین تغذیه می کنند و میتوانند بوسیله غذا دهنده های گردشگاهها جذب شوند. خرده نانها، غلات بو داده و دیگر دانه های حبوبات این پرندگان را جذب خواهند کرد.
قمری انبار (stock) در این کشور مقیم است که این امکان وجود دارد که از دیگر کبوتران جنگلی بوسیله اندازه خیلی کوچکترش و نبود رنگ سفید در گردن و بالهایش تشخیص داده شود. به همان اندازه قمری صخره ای اما بدون سرین (ماهیچه های سرین) کم رنگ و ستونهای بالی توپر می باشند. پروبال خاکستری که در بخش زیرین کم رنگ تر شده، این یک سایه قرمز رنگ در بخش سینه ای و درخشش صورتی رنگ در گردنش دارد. دو ستون کوتاه نازک در قاعده بالها وجود دارند که همچنین دارای یک بال بالایی سیاه مجاور رأس دم میباشد که آن هم سیاه است. این نوع فاخته در بسیاری از زیستگاهها وجود دارد و تنها در مناطق دور شمالی وجود ندارد. این گونه اغلب نسبت به دیگر انواع کبوترها بزرگتر به نظر می رسد. این گونه ها آنطور که در مورد یک کبوتر جنگلی گفته میشود آفت نیستند چون اساساً از دانه های علفهای هرز تغذیه می کنند.
زیست شناسی:
اندازه: بطور متوسط طول 3 اینچ یا 33 سانتی متر دارند.
زیستگاه: اساساً ییلاقات (حومه شهر) و صخره ها
منطقه آشیانه سازی: معمولاً یک حفره در یک درخت یا صخره. گاهی در یک خرابه یا گیاه پیچی (نیلوفری) یا آشیانه قدیمی پرنده دیگر.
تخم ها: روی دو جفت تخم که کرم / سفید اند می خوابند بین ماههای مارس و اکتبر
غذا: اساساً دانه های علفهای خودرو و شاخه های جوان، همچنین دانه غلات، میوه و بذر، میوه بلوط و حلزون و …
زمان پدیدار شدن تخم (مدت خوابیدن روی تخم): حدوداً 17 روز.
شکل زیر قمری انبار را در حال پرواز نشان می‌دهد به حاشیه های سیاهی بال با بخش غیرسفید بالایی و اینکه ستونهای بال (??? Bars) خیلی کوچک هستند توجه کنید.
(قمری صخره ای / کبوتر شکاری (وحشی) ) Clumba livia Feral Pigeon Rock Dove
قمری صخره ای به عنوان غذا در سنین متوسط نگهداری میشود و در این کشور مقیم میباشد. اما بسیاری از آنها از کبوتر خانه ها فرار می کنند و فرزندان آنها کبوترهای وحشی هستند که در میدانهای شهر، خیابانها و ایستگاههای قطار دیده میشوند. کبوتران شکاری هنوز هم میتوانند با قمری های صخره ای میان زاد گیری کنند. فاخته صخره ای جد وحشی کبوتران مدرن اهلی و خانه ای است، این ها شامل Chequerها، کبوتر چتری، سیاه و سفید، tumbler (معلق زن ها) و racer (تندروها) هستند.