تاریخچه :
تنیس روی میز مانند بسیاری از ورزش های دیگریک تفریح متعادل اجتماعی است . احتمالا برای اولین بار طی 25 سال آخر قرن 19 با وسایل ساده در انگلستان به بازی گرفته شده است . . عناوین مختلفی مانند گوسیما وپف واف ،پیم پام ،پینگ پنگ و تنیس روی میز عناوینی که به تقلید ازصدای برخورد توپ با میز اطلاق شده است . بعد از آن که عنوان پینگ پنگ به این ورزش اختصاص داده شد در سال 1900 توسط کمپانی تری _ژاک و پسر به ثبت رسید .
در اوایل قرن 20 بعد از آنکه این ورزش در اروپا مدتی به کار گرفته شده بود مجددا در انگلستان حیاتی دوباره یافت .
فدراسیون های ملی هم در اروپاو هم در خاور دور تاسیس گردیدند . بیش از 60 سال است که تنیس روی میز به صورت یک ورزش ارزنده دوره جهانی مطرح بوده است . هم اینک 40 میلیون بازیکن جدی و مشتاق و میلیون ها بازیکن معمولی به این ورزش می پردازند . تغییرات در این ورزش فقط توسط مجمع عمومی فدراسیون بین المللی تنیس روی میز امکان پذیر خواهد بود . که هر دو سال یک بارصورت خواهد پذیرفت . این ورزش به نام تنیس روی میز در سال 1962 در برلین تاسیس یافت . در سال 1977 فدراسیون تنیس روی میز تصمیم گرفت که این رشته را وارد مسابقات المپیک نماید . در سال 1988 در بیست و چهارمین المپیک جهانی در کشور سئول این رشته نیز حضور یافت . فدراسیون بین المللی تنیس روی میز حدودا 140 عضو دارد که گسترده ترین عضویت را بین فدراسیون های بین المللی که راکت وسیله ورزشی آنان است دارا بوده و در بین کلیه ورزش های در بین 6 فدراسیون برتر دنیا جای دارد . تنیس روی میز یکی از عظیم ترین رویدادهای ورزشی انفرادی در جهان می باشد که
در آن صدها نفر ورزشکار از بین 105 کشورحضور دارند که دردو رشته تیمی و پنج رشته انفرادی بر روی بیش از هشتاد میز به رقابت خواهند پرداخت .
این ورزش توسط افسران انگلیسی برای نخستین بار در جنوب کشور در شهر های آغاجاری . آبادان . مسجد سلیمان آغاز فعالیت نمود و سپس به مناطق دیگر کشور نیز کشیده شد .
ورزش تنیس روی میز هم به صورت همگانی و نیز در بعد قهرمانی مورد استفاده قرار می گیرد . باتوجه به این که محدودیت سنی برای این رشته وجود ندارد و هم چنین در هر مکانی می توان به آن پرداخت . از طرف دیگر در پاره ای از مشکلات فیزیکی نظیر معلولیتهای جسمی و در بخشی از پزشکی نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد . به همین دلایل ، مورد توجه اقشار مختلف می باشد .
عوامل مهم موثر در این رشته عبارتند از : سرعت ، عکس العمل ، چابکی ، هماهنگی اعصاب و عضلات ،تمرکز ، دقت ، ظرافت دید و ... .
آشنایی با وسایل تنیس روی میز :
برای پرداختن به این رشته در جاهای مستقف و یا روباز نیاز به میز . راکت و توپ می باشد .
انواع شیوه راکت گیری :
به دو شیوه قلمی و دست دادن اجرا می شود . که شیوه قلمی یا پن هلدر pan holder مخصوص خاور دور " نژاد زرد " می باشد . برای این شیوه ابتدا صفحه راکت را در کف دست آزاد قرار می دهیم که دسته راکت به طرف بالاست و در این حالت با 2 انگشت شست و اشاره نیز دسته راکت را می گیریم و سه انگشت میانی ، انگشتری و کوچک در پشت راکت به صورت باز یا بسته جای خواهد گرفت . از ویژگی های مطلوب این روش این است که جهت اجرای سرویس می توان به خوبی از حرکتهای مفصل مچ استفاده نمود .
اما همین سبک راکت گیری در قسمت بک هند ( جهت دریافت توپ در قسمت چپ میز ) با مشکلاتی مواجه می باشد ، خصوصا اگر بازیکن دورتر از میز قرار گرفته باشد . در واقع در قسمت فورهند قدرت بازی خیلی خوبی دارند اما چنان چه توپ در قسمت چپ میز و مخصوصا اگر دور تر از میز باشد بازیکنان را در دریافت با مشکلاتی مواجه می سازد .
روش بعدی شیوه دست دادن یا شکند است . جهت این شیوه صفحه راکت را در دست آزادانه نگه می داریم در این حالت دسته راکت به طرف زمین متمایل است به حالت دست دادن با دسته راکت دست می دهیم به گونه ای که تیغه بین دسته و صفحه راکت در قسمت نرمه بین بین شست و سبابه قرار گیرد و انگشت اشاره در پشت راکت قرار خواهد گرفت و انگشت شست در طرفی دیگر از راکت که فورهند یا جلوی راکت نامیده می شود به اتفاق سه انگشت دیگر قرار خواهند داشت .
انگشت شست می تواند روی انگشت میانی قرار داشته باشد یا اینکه کمی بالاتر و روی صفحه توصیه می شود که جهت آموزش مبتدیان به اهمیت آزاد بودن عضلات مچ توجه نمود . معمولا بهتر است که برای اجرای تکنیک فورهند انگشت سبابه در حد کوتاهی روی راکت مانور داشته باشد و برای اجرای تکنیک بک هند انگشت شست حرکت خواهد داشت .